از مقدمه:
در طی قرون متمادی زن، همواره سرنوشت غم انگیزی داشته است. از تاریخ قبل از اسلام تا دوران قبل از انقلاب اسلامی ایران در تاریخ قبل از اسلام در همه سوی جهان بویژه در جزیره العرب، زنان در مقابل مردان حیثیت و موقعیتی نداشتند و آنان را به عنوان کالا متاع می شناختند.
اسلام مقام و ارزش زنان را به آنان و جامعه، ابلاغ فرمود و برای تحقق آن کوشید. بطوری که بانوان در صدر اسلام علاوه بر آنکه حرمت خانوادگی یافتند در امور اجتماعی نیز همدوش مردان مبارز به کوشش پرداختند و حتی در نبرد شرکت جستند. پیامبر اسلام زنان را همچون مردان یک عضو سیاسی، اجتماعی جامعه محسوب داشت و برای زنان در موضع حل بسیاری از مسائل روز حق حضور قائل شد.
در ضمن قرون اخیر نقشه استعمارگران همیشه این بوده است که تا زنان (یعنی نیمی از پیکره اجتماع) را از فطرت شریف و حق طلبشان منحرف کنند و به انحطاط و فساد آلودگی دهند. اجرای این رفتار اهانت آمیز و تحقیر کننده نسبت به زن با ورود فرهنگ مصرفی و فسادزای غرب موجب شد که غالب زنان نیز تدریجاً چنین سرنوشتی را قبول کنند و بلکه به آن خوی بگیرند و نیز بطلبند...