مقیاس سازگاری اجتماعی به عنوان یک مقیاس برآیند برای ارزیابی درمان دارویی و روان درمانی بیماران افسرده طراحی شده است. در حال حاضر از این مقیاس برای سنجش سازگاری بیماران و افراد سالم به طور گسترده ای استفاده می شود. مبنای نظری و محتوای عبارات به کار رفته در آزمون از مصاحبه ساخت دار و نمره گذاری شده گرلند برای ارزیابی ناسازگاری و مطالعات تجربی اولیه به وسیله پی کل و ویسمن در سال 1999 گرفته شده است. این مقیاس روابط بین فردی را در نقش های مختلف شامل احساسات ، رضایت ، اختلاف و عملکرد ارزیابی می کند. ساختار آزمون دو بعد مجزا را نشان می دهد 6: حوزه نقشی ( مانند : کاری ، خانوادگی ) و 5 بعد از سازگاری که برای هر کدام از حوزه نقش ها ( متناسب با نقش) انتخاب شدند . مقیاس سازگاری اجتماعی در ابتدا به عنوان برنامه مصاحبه تهیه و سپس به یک آزمون خودسنجی تبدیل شد ، نسخه خود سنجی از لحاظ ارزان بودن برای مجری سودمند است و هم چنین سوء گیری مصاحبه کننده در آن اثر ندارد . نسخه خودسنجی به وسیله پاسخ دهنده نکمیل می شود اما خویشاوندان وی نیز می توانند آن را تکمیل کنند.