توضیحات:

چکیده:
لوبیا سفید دارای یک ریشه ی اصلی راست و ریشه های فرعی فراوان است و بر اثر تلقیح گل میوه آن که به صورت غلاف یا نیام می باشد  به وجود می آید . نیام نارس آن را به صورت سبز مصرف می کنند . لوبیا سبز جزء گیاهان فصل گرم محسوب می شود و نسبت به سرها و یخبندان کاملاً حساس است . بهترین دما برای رشد 15 -30 درجه سانتی گراد است . طرح روی یک رقم لوبیا سان سیت در مزرعه ی دانشگاه درطی مدت 3 ماه انجام می گرفت . در ابتدا آماده سازی خاک انجام گرفت . لوبیا سبز در هر نوع خاک رشد می کند . بهترین خاک ، خاکهای رسی – شنی می باشد . با PH = 5/5 – 5/6  . کودهای شیمیایی فسفرو پتاسیم قبل از  کشت به زمین اضافه می شود . زمین به صورت مربع m216 است و کرت بندی صورت می گیرد این آزمایش در قالب طرح بلوک های تصادفی است . فاصله ی ردیف ها در کرت از هم  cm 30 و عمق کاشت cm  4 است . در روز 9/4/86 بذرها کاشته شد .

مقدمه :
جمعیت دنیا از اوایل قرن بیستم با شتاب زیادی رو به فزونی گذاشته پیوسته زمین های آباد کشاورزی و باغات و نیز جنگل ها و مراتع توسط انسان برای تهیه ی سرپناه ، جاده ، کارخانه و سایر تأسیسات مورد نیاز دست خوش ویرانی گردیده است  . از میان رفتن زمین های کشاورزی در واقع باعث افت تولید مواد غذایی شده ، و در نتیجه انسان روز به روز گرسنه تر و فقیر تر می شود .

نیاز روزانه ی انرژی انسان 2800 کیلو کالری می باشد . در کشورهای پیشرفته مصرف روزانه ی کالری 3500 و در کشور های جهان سوم این میزان 200 کیلو کالری برای هرنفر در روز می رسد . بررسی ها ی آماری نشان داده که در بخش هایی ازجهان که معمولاٌ دنیای در حال توسعه نامیده می شود و 3/2 کل جمعیت دنیا را تشکیل می دهدعلائم تغذیه ناقص وجود دارد / به طور متوسط رژیم غذایی خصوصاً در جهان سوم بیشتر نشاسته است و از محصولاتی مانند برنج، گندم ، ذرت ، سورگوم ، ارزن و همچنین گیاهان غده ای مثل سیب زمینی و غیره استفاده می شود .

از گیاهان از پروتئین غنی نبوده و کمبود پروتئین در تغذیه میلیون ها انسان در کشورهای فوق مشکلی حاوی باشد پروتئین یکی از مواد عمده ی غذایی در تغذیه ی انسان و جانوران محسوب می شود و از دو منبع گیاهی و حیوانی قابل دسترسی ایت . میزان پروتئین در منبع گیاهی است . برای مثال : پروتئین موجود در پنیر 25 درصد ، گوشت تازه 15 تا 20 ، ماهی 10 تا 15 ،تخم مرغ 13 ، شیر 3/3 و کره 6/0 در صداست . در حالی که پروتئین موجود در نخود خشک 25 ، باقلاع 4/23 ،لوبیای خشک 22 ، گندم 14 ، برنج 8 و سیب زمینی 2 درصد است . از مقایسه و میزان پروتئین بالا ، اهمیت پروتئین گیاهی و به خصوص پروتئین موجود در دانه ی حبوبات روشن می شود . هرچند باید اشاره نمود که پروتئین های موجود در غذاهای حیوانی به علت داشتن تعداد و مقدار اسید آمینه های بیشتر، با ارزش تر از پروتئین های گیاهی می باشد اما باید اشاره نمود که پروتئین های گیاهی اساس تولید پروتئین هیای حیوانی از قبیل گوشت قرمز ، مرغ ، ماهی ، شیر و تخممرغ می باشند . لذا در کشورهایی که به دلایل اقتصادی گوشت و فراورده های دامی را کم مصرف کرده و یا به دلایل مذهبی مصرف نمی کنند ، حبوبات می توانند منبع عمده ی تهیه ی این ماده غذایی ( پروتئین ) باشند . علاوه بر این حبوبات نه تنها غذای اصلی مردم را از نقطه نظر تغذیه ای کامل می کنند ، بلکه رژیم غذایی را نیز متنوع می سازند .

حبوبات علاوه بر تأمین پروتئین به علت یک ویژگی که تقریباً خاص گیاهان خانواده بقولات است ، یعنی وجود باکتری های تثبیت کننده ی ازت اتمسفر روی ریشه ، در حاصل خیزی خاک مؤثرند و هر ساله مقادیر زیادی ازت بعد از برداشت این محصولات به خاک افزوده می شود . سایر قسمتهای بعضی از گیاهان گلوم مانند برگ ، ساقه ، گل ، غلاف ها ینارس و غده ها به عنوان غذای انسان ، دام و کود سبز برای تقویت و بهبود وضع فیزیکی خاک می توانند مورد استفاده قرار گیرند حبوبات از نظر انبار و نگهداری دفتر به بعضی محصولات زراعی مناسب تر بوده و آسیب پذیری کمتری در برابر حشرات و آفات انباری دارند و بدین جهت می توان آنها را برای مدت نسبتاً طولانی تری ذخیره نمود ، البته طبق تحقیقاتی که انجام شده گفت در میان حبوبات باقلا بدلیل هجوم سوسک انباری باقلا (  rufi manus brochus ) حساس بودن این آفت نسبت به نگهداری در شرایط نامناسب انبار استثنا بوده و جزء گیاهان حساس    از نظر انبار داری به حساب می آید . این آفت نه تنها به باقلا بلکه به سایر حبوبات مانند نخود ، لوبیا محله کرده و از دانه های آن تغذیه می کند .

حبوبات با داشتن 18تا 32درصد پروتئین در دانه نقش بسیار مهمی در زندگی انسان دارند هرچند که این گیاهان مانند غلات به عنوان مایه حیات آدمی نیستند . مانند برنج ، غذای واحد محسوب نمی شوند و یا مانند گوشت به ذائقه انسان خوش نمی آیند اما به دلیل اینکه از پروتئین غنی می باشند ، می توانند در کشورهای فقیر و به اصطلاح جهان سوم جانشین نسبتاً خوبی برای پروتئین های حیوانی به حساب می آیند .

غذاهایی که حاوی پروتئین حیوانی هستند مانند گوشت قرمز ، مرغ ، ماهی ، تخم مرغ ، شیر ، پنیر و غیره به دلیل گرانی قیمت در کشورهای فقیر کمتر در دسترس همگان قرار دارد . در حالی که محصولات خانواده بقولات با هزینه ی بسیارکمتر نسبت به مواد پروتئینی حیوانی در این مناطق قابل دسترسی هستند . لازم به ذکر است که پروتئین های گیاهی نه تنها از نظر ذائقه کمتر مورد پسند مردم هستند بلکه از نظر تعداد و مقدار اسید ، آمینه های ضروری نیز نسبت به پروتئین های حیوانی در رتبه ی پایین تری قرار دارند . اما به هر حال تا حدود زیادی می توانند جبران کمبود پروتئین حیوانی را بنمایند .

در میان حبوبات لوبیا جایگاه ویژه ای دارد ، دانه ی لوبیا بین 20 تا 25 درصد پروتئین و 50 تا 56 درصد کربو هیدرات دارد . دانه ی لوبیا به صورت کنسرو و خوراک لوبیا و مخلوط با غذاایی مانن انواع خورشت ، مصرف می شوند . علوفه ی لوبیا و کاه و کلشن باقی مانده از کشت آن سرشار از پروتئین بوده و جهت تغذیه دام ها استفاده می شود .

لوبیا با داشتن ریشه ی قوی باعث پوک شدن خاک زراعی شده و نفوذ پذیری خاک های سنگین را افزایش می دهد . علاوه بر این وجود غده ای تثبیت کننده ی ازت اتمسفری روی ریشه حبوبات و نیز لوبیا ازت هوا را در خاک تثبیت کرده و باعث تقویت خاک زراعی می شود . این امر علاوه بر اهمیت حبوبات در تغذیه انسان یکی از عوامل مهم توسعه ی کشت این محصولات در جهان می باشد . سطح زیر کشت حبوبات در جهان بیش 68 میلیون هکتار ، بیش از 24 میلیون در ایران 994 هزار هکتار است . و در استان لرستان 160 هزار هکتار می باشد . سطح زیر کشت انواع لوبیا در ایران 89 هزار هکتار و متوسط عملکرد آن 1570 کیلو گرم می باشد .