خلاصه و فهرست کلی:

«نكاتي مهم در مورد جوشكاري الكتروفيوژن»
متن ارائه شده ذيل در ارتباط با مبحث جوشكاري الكتروفيوژن ميباشد كه با تكيه بر مشكلات حادث در كارگاههاي مختلف و بحث و بررسي پيرامون آنها با كارشناسان داخلي و خارجي نوشته شده است. بنابراين اكيداً توصيه ميشود نتايج و مباني ارائه شده  به طور جدي به كار گرفته شود تا قادر باشيم حتي المقدر از هر گونه خلل و نقائص بعدي پيشگيريي كرده باشيم.
بر اساس شواهد موجود و نمونه‌هاي ارسالي به آزمايشگاه ري و مشكلات عنوان شده از طرف مناطق در تعداد قابل توجهي از جوشهاي الكتروفيوژن مواد مذاب به صورت غيرطبيعي از نشانگرهاي جوين (WELD INDICATOR) خارج شده و موجب بروز نگراني راجع به كيفيت جوش گرديده است. خروج غيرطبيعي مواد مذاب غالباً به صور ذيل بوده است:
-    از هر دو نشانگر جوش مواد مذاب با حجم زياد بيشتر از حالت معمول خارج شده‌اند.
-    از يكي از نشانگرهاي جوش مواد مذاب با حجم زياد و بيشتر از حالت معمول خارج شده و از نشانگر جوش ديگر مواد مذاب كمتر از حالت طبيعي خارج شده، يا اصلاً خارج نشود.
-    از هر دو نشانگر جوش در حد تقريباً طبيعي مواد مذاب خارج شده‌اند وي با هم متفاوت بوده كاملا متقارن نباشند.
در پي بررسي ، تجزيه و تحليل موارد فوق نتايج ذيل حاصل گرديده كه قابل عنايت و لازم الاجرا است:
الف- انجام عمليات جوشكاري الكتروفيوژن مستلزم رعايت دقيق شرايط آب و هوا و به خصوص دماي محيط ميباشد و آگاهي از اين نكته حائز اهميت است كه بويژه دماي بالاي محيط ميتواند اثرات تخريبي در كيفيت جوش الكتروفيوژن ايجاد نمايد چرا كه اصولاً در اين نوع جوشكاري. از طريق انرژي الكتريكي ايجاد شده در سيم پيچ حرارتي، مقدار گرماي لازم براي ذوب سطوح مورد جوشكاري بوجود مي‌آيد و معمولاً مقدار انرژي الكتريكي محاسبه شده مبتني بر يك دماي متعادل و معمولي محيط ميباشد و طبعاً در صورتيكه دماي محيط و به تبع آن دماي قطعات مورد جوشكاري بيش از حد معمول باشد مقدار انرژي محاسبه شدة قبلي بيشتر از نياز مي‌باشد و قادر به ذوب مقدار جرم بيشتري از پلي اتيلن بوده و نهايتاً مواد مذاب بيشتري از نشانگرهاي جوش خارج خواهد شد. بنابراين لازم است در شرايطي كه دماي محيط بالا بوده و هوا بيش از حد گرم ميباشد انرژي الكتريكي اوليه را كاهش داده و به ميزان صحيحي تعديل شود. چون انرژي الكتريكي مربوطه تابع قانون ژول   مي‌باشد و از سه كميت زمان (t) و جريان (I) و مقاومت (R) فقط كميت زمان (t) در اختيار جوشكار ميباشد و كميتهاي جريان (I) و مقاومت (R) از پيش تعيين شده است و مربوط به دستگاه جوشكاري و نوع اتصال است، و مشخصاً ميزان كاهش زمان t متأثر از دماي محيط ميباشد.
طبق نظر شركت WAVIN محدودة قابل قبول دماي محيط براي جوشكاري الكتروفيوژن از   تا   است.

البته اين محدوده در ارتباط با اتصالات ساخته شده توسط همين شركت مطرح است لذا در مواقعي كه جوشكاري الكتروفيوژن با استفاده از توليدات اين شركت صورت مي‌پذيرد محدودة دمايي مزبور كاملاً قابل رعايت است. شركت نامبرده اعتقاد دارد در صورتيكه دماي محيط متجاوز از    بشود لازم است به ازاي هر درجه سانتيگراد افزايش دما، نيم درصد   زمان جوشكاري (FUSION TIME) كاهش يابد يا به عبارت ديگر به ازاي هر 10 درجه سانتيگراد افزايش دماي محيط نسبت به حد تعيين شده، 5 درصد (5%) زمان جوشكاري (FUSION TIME) كم شود. به عنوان مثال در صورتيكه مدت زمان جوشكاري در يك اتصال (FUSION TIME) در حد زمان 100 S ذكر شده باشد و دماي محيط   باشد بر اساس محاسبه ذيل زمان جوشكاري ده درصد تقليل مي يابد و نتيجتاً 90 S خواهد شد.

افزايش دماي محيط نسبت به حد قابل قبول              
تقليل زمان جوشكاري                      
درصد زمان جوشكاري                     
زمان جوشكاري جديد                     
البته فرمول فوق اختصاصاً مربوط به اتصالات شركت WAVIN ميباشد اما به صورت تقريبي در ساير اتصالات الكتروفيوژن نيز قابل استفاده است. لازم بذكر است اين رابطه در شرايط دماي سرد محيط (كمتر از   ) قابل تعميم نيست و در چنين شرايطي بايستي با استفاده از چادر مناسب سعي شود كه دماي محيط و قطعات مورد جوشكاري در محدوده قابل قبول دمايي قرار نگيرد. در همين ارتباط لازم بذكر است كه اصولاً جوشكاري الكتروفيوژن بايستي در شرايط آب و هوايي نامناسب همچون باران، برف، طوفان، بادهاي تند و غبار با استفاده از چادر مناسب صورت گيرد.
ب- يكي ديگر از عوامل خروج مواد مذاب بطور غيرطبيعي از نشانگرهاي جوش، موضوع فاصلة موجود بين لوله و اتصال الكتروفيوژن است (در زمانيكه لوله در داخل اتصال فرورفته است).  در بعضي از موارد قطر خارجي لوله بيشتر از حد معمول است و حتي پس از تراشيدن (به منظور برطرف كردن لاية‌ اكسيد) به خوي در داخل اتصال فرو نمي رود  و پس از فرو  رفتن در درون اتصال فاصلة بسيار كمي (كمتر از حد معمول) بين خود و اتصال فرو نمي رود و پس از فرو رفتن در درون اتصال فاصلة بسيار  كمي (كمتر از حد معمول) بين خود و اتصال باقي مي گذارد كه قهراً در چنين شرايطي و در حين جوشكاري چون فضاي كمتري بين لوله و اتصال وجود دارد مواد مذاب بيشتر از حد معمول از نشانگرهاي جوش بيرون مي زند. براي رفع اين مسئله لازم است قطر خارجي لوله را با تراشيدن بيشتر،؟ به حد مناسب برسانيم بطوريكه لوله بدون مشكل وارد اتصال شود. البته دقت لازم بايستي اعمال شود كه تراشيدن بيشتر از حد معمول عمل نشود چون در اين صورت اولاً لوله در درون اتصال لق مي‌زند و ثانياً فاصله زياد بين لوله و اتصال نيز غير منطقي و نامناسب است و احتمالاً منجر به بيرون زدن مقدار كم مواد مذاب يا اصلاً برون نزدن مواد مذاب از نشانگرهاي جوش ميشود. بهر حال ملاك عملي در اين موضوع اين نكته ميباشد كه لوله بدون مشكل وارد اتصال شود و ضمناً در درون اتصال لق نزند.
ج- گاهي اوقات لوله در اثر اينكه تحت تأثير تابش نور مستقيم و يا گرما قرار گيرد دچار انبساط محيطي مي‌شود و طبعاً با توجه به ضريب انبساط حرارتي بالاي پلي اتيلن قطر خارجي آن بيشتر از حد معمول خواهد شد. در چنين مواردي نيز احتمالاً مشكل اشاره شده در بند (ب) بوجود خواهد آمد و لوله به سختي در درون اتصال وارد مي شود و به همين سبب پيشنهاد مي‌شود پس از برگشت لوله به دماي عادي و نتيجتاً انقباض محيطي لوله، عمل جوشكاري انجام شود.

این فایل شامل : صفحه نخست ، فهرست مطالب و متن اصلی می باشد که با فرمت (word) در اختیار شما قرار می گیرد.
(فایل قابل ویرایش است )
تعداد صفحات : 78