طبق تعریف مرکز بینالمللی آمارهای بهداشتی آمریکا(٢٠11) بیماری مزمن از جمله بیماریهایی است که برای مدت طولانی فرد را درگیر کرده و به مدت سه ماه یا بیشتر طول میکشد. علیرغم اینکه علم پزشکی پیشرفتهای چشمگیری در توسعه درمانهای مؤثر برای تبعات جسمانی این بیماریها داشته است، بسیاری از قربانیان همچنان با چالشهایی در ارتباط با سلامت روانی و هیجانی دست و پنجه نرم میکنند. یکی از بیماریهای ناتوانکنندهی دستگاه ایمنی بدن، بیماری نشانگان اکتسابی نقص دستگاه ایمنی بدن (AIDS) است. همان طور که از اسم آن پیداست، در اثر نوعی نقص در دستگاه ایمنی بدن به وجود میآید و یک سندرم محسوب میشود زیرا در آن علائم متفاوتی وجود دارد که در همهی بیماران یکسان و به یک شکل نیستند. همچنین اکتسابی است به علت آن که ایدز یک بیماری عفونی مسری ویروسی است که ویروس آن به طریق مختلف از فردی به فرد دیگر منتقل میشود (هابلی، 1948/ 1386). ویروس HIV مثبت به سیستم ایمنی بدن حمله میکند و به مرور زمان، سیستم ایمنی بدن را به قدری ضعیف میکند که دیگر نمیتواند بدن را در برابر آن محافظت کند. این همان عفونت پیشرفته ویروس HIV مثبت، یعنی بیماری کشنده ایدز است (هابلی، 1948/ 1386).