مددکاری اجتماعی به عنوان یک حرفه مرسوم و شناخته شده از حدود ۱۱۰ سال قبل در انگلستان و با اقدامات سازمان یافته گروهی از بانوان نیکوکار و خیِّر شکل گرفت.
ارتباطات متقابل از جمله ارکان اساسی زندگی اجتماعی بوده و هست و خواهد بود. درواقع نمیتوان هیچ نوع تشکل اجتماعی در نظر مجسم کرد که افراد یا اعضای آن با یکدیگر ارتباط نداشته باشند، اما ناگفته پیداست که این ارتباطات همواره مشابه یا یکسان نیست، بلکه نوسان های چندی دارد که از جمله میتوان به موارد زیر اشاره کرد: ارتباطات یکطرفه، ارتباطات دوطرفه، ارتباطات انفرادی، ارتباطات گروهی و ارتباطات دورانی.
به بیان دیگر، در مددکاری اجتماعی ارتباطات افراد از نوع دورانی است، یعنی طرفین ارتباط به طور مرتب اطلاعاتی را مبادله میکنند تا بتوانند تصمیمات حساب شده تری اتخاذ کنند. به این ترتیب در گفت و شنودهای آنان، مرتباً جای فرستنده و گیرنده ی پیام عوض میشود تا در نهایت از این تبادل اطلاعات، راهحل یا راه حلهایی برای مسأله یا مسائلی که بوجود آمده، پیدا شود.