عنوان: پژوهش ولگردی اطفال و نوجوانان
قالب: Word
تعداد صفحات: 44
1- ولگردی
ولگردی اطفال و جوانان که در قدیمی‌ترین جوامع بشری وجود داشته، در قرن نوزدهم تعداد آن کاهش یافت، لکن بنا به علل اجتماعی و اقتصادی اینک یک خطر جدی اجتماعی مخصوصاً در جهان سوم محسوب می‌شود. در هندوراس در حدود 2 میلیون و در برزیل 7 میلیون و در گواتمالاسیتی در حدود 5 هزار طفل 5 تا 18 سال در کوچه‌ها به سر می‌برند.
اطفال و جوانان ولگرد مسکن و مأوایی نداشته و در کوچه‌ها، خیابان‌ها، پارک‌های عمومی شهرها، زیر پل¬ها، در زیرزمین‌ها و خرابه‌ها به سر می‌برند.
اطفال و جوانان ولگرد، افراد سرگردان اجتماع هستند که کوچه، محل زندگی آن‌ها است به خانواده انس و الفت ندارند و یا اصلاً خانواده¬ای را نمی‌شناسند و به محیط معین علاقه‌مند نیستند. در صورت اشتغال به کار، ثبات نداشته به گذشته فکر نکرده و غمی راجع به آینده ندارند. بدون هدف و مقصد معین، در اجتماع آوراه بود و تن به قضا و قدر می‌سپارند.
ولگردی گاهی سمبل انزوا در زندگی اجتماعی است و گاهی نیز ولگردان دور هم جمع شده، زندگی گروهی تشکیل می‌دهند.
تعیین سن ولگردی اطفال و جوانان نسبت به زمان و مکان فرق می‌کند. بعضی از آنان در سنین خیلی کم به علت فقر و تهیدستی والدین، در کوچه‌ها رها می‌شوند. در سال 1986 در برزیل از تعداد 550 هزار نفر طفل کمتر از 18 سال که در مؤسسات تربیتی نگهداری می‌شدند، 17 هزار نفر آن‌ها مرتکب جرم شده و بقیه اطفال ولگرد بوده‌اند.