از مقدمه کتاب:
زندگی مشترک بدون ازدواج رسمی و قانونی به مثابه رابطه زناشویی ثبت نشده غیرقانونی و نامشروع است که شیوع آن در جامعه ایران پدیده ای نوظهور است و به عنوان معضل اجتماعی روبه گسترشی به ویژه در کلان شهرها و مناطق مهاجر پذیر از آن یاد می شود. با توجه به پیچیدگی موضوع و حساسیت های موجود در کشور، در این زمینه آمار قابل توجهی وجود ندارد و حتی به نحوی میتوان گفت که از سوی دولتمردان مسکوت گذاشته شده است و به نوعی تحمل می شود. بر همین مبنا، به منظور شناسایی دقیق این پدیده اجتماعی و علل و پیامدهای آن پژوهش پیش رو به بررسی جامع آن در سه کلان شهر تهران مشهد و اصفهان پرداخته است. این پژوهش در چهارچوب دیدگاه تفسیرگرایی و روش شناختی کیفی با استفاده از روش نظریه زمینه ای انجام شده است. به دلیل حساسیت فرهنگی موضوع پژوهش و دشواری دسترسی به نمونه ها از روش نمونه گیری غیر تصادفی استفاده شد. اشباع نظری داده ها پس از انجام ۱۰۰ مصاحبه به دست آمد و برای اطمینان بیشتر، مصاحبه های بیشتری صورت گرفت تا در جامعیت پژوهش به اقناع رسیده و البته در این مسیر از نظارت و رهنمودهای متخصصان روش کیفی نیز بهره مند شده است. لازم به ذکر است که این پژوهش به انواع دیگر همباشی مثل همباشی خانمی بسیار جوان با مردی مسن که محوریت رابطه بر تامین اقتصادی زن است، عنایت داشته اند و این نمونه ها به منظور یکدست شدن مطالعه از پژوهش حذف شدند...