رساله حاضر مشتمل بر ۲۰۳ صفحه با گفتگوی فدون که روز مرگ سقراط بر بالین او بوده است ، با دوستش اشکرات آغاز می شود. فدون ماجرای آخرین روز زندگی سقراط را برای او حکایت می کند.
صحنه هایی را که افلاطون از برخورد سقراط با دوستانش و رفتار او در برابر مرگ مجسم می کند، بسیار عالی است.
موضوع مورد بحث، زهر نوشیدن سقراط است.
آتن سقراط را محکوم کرده و او نیز با خوشحالی زیادی برای اجرای حکم و آشامیدن زهر آماده است. سیمیاس و کبس دو نفر از فیثاغورثیان بر وی خرده می گیرند که دوری از دوستان نباید تو را شاد کند.
سقراط می گوید: از مرگ ترسی ندارم زیرا می دانم که روان من و روان دیگران پس از مرگ جاوید خواهد ماند. سیمیاس و کبس به جاویدان بودن روان اعتراض می کنند ، آن گاه سقراط با استدلالی در چهار مرحله همراه با برهان ، نامیرندگی و جاویدان بودن روان را به اثبات می رساند...