از نیمه دوم قرن دوم هجری، اسماعیلیان فرقهای از مذهب شیعه با ایدئولوژی انقلابی آمیخته به فلسفه، وارد صحنه سیاسی جهان اسلام شدند. آنان پس از شهادت امام جعفر صادق (ع)، امامت را حق اسماعیل و پسرش، محمد، میدانند. چنان که در منابع آمده، اسماعیل در زمان حیات پدر درگذشت و امام جعفر صادق (ع)، نص امامت را از او به برادرش موسی کاظم (ع) منتقل نمود. اما عدهای از اتباع امام، بدین امر گردن ننهادند. آنها اعتقاد داشتند، نص امامت رجوع قهقرایی نمیکند و با این ادعا، هسته اولیه جنبش اعظم دینی، سیاسی و اجتماعیای را پی ریختند که باعث مبارزاتی علیه خلافت عباسی شد. در این کتاب، با توجه به منابع و نظرات محققان، به بررسی دوران پایانی نزاریان اسماعیلی در الموت همت گمارده شده و هدف اصلی و عمده در آن، بررسی و شناخت دوران زندگی دو شخصیت از زمامداران پایانی الموت یعنی علاءالدین محمد سوم و رکن الدین خورشاه است.