نخستین کار بایسته در زمینه پژوهش زبانهای ایرانی، شناختن نخستین سنگ‌های پی ساختمان است و برای دستیابی بدین، می‌باید که به واژه‌های کهن ایرانی دست یافت؛ پس می‌باید که این فرهنگ یکی از باورهای استوار برای جنبش فرهنگی ایران به شمار رود. امروزه زبانی که دفترهای پیشین ایران بدان نوشته می‌شود، زبان اوستایی خوانده می‌شود و این واژه خود در نوشته‌های اوستا به چشم نمی‌خورد که در نوشته‌های پهلوی به گونه اپستاک دیده می‌شود. این کتاب دربرگیرنده واژه‌های اوستایی است که در چهار مجلد به نگارش درآمده است.