شبلی نعمانی در این کتاب به شرح حال و نیز اخلاق و عادات عارف دانشمند مولانا جلال‌الدین رومی پرداخته و چون منظور اصلی وی در حقیقت اظهارنظر در «دیوان» به‌ویژه «مثنوی» دو اثر نفیس مولاناست، به این معنی که این دو کتاب گرانبها را خواسته با میزان انتقاد علمی سنجیده و محسنات و معایب آنها را معلوم بدارد، بنابراین توجه خود را بعد از شرح حال به طرف آثار یعنی این دو کتاب معطوف داشته و در اطراف آن به‌ویژه پیرامون مثنوی مبسوط سخن رانده است.