این کتاب مشحون از این لطیفه الهی است. این کتاب حله زرتاری است که هر تار آن برنج از ضمیری برآمده و هر پود آن بجهد از روانی جدا شده است. حله‌ای که ساخته و پرداخته زادگاه منوچهری آن شاعر مغرور و سربلند است. خواننده در این کتاب با سرایندگان دامغان آشنا می‌شود؛ آنان که خواسته‌اند از شعر شیوای خود کاخی به بلندی آسمان برافرازند تا از باد و باران گزندی نبینند. با خواندن این کتاب سیمای شعرای دامغان در برابر دیدگاه خواننده مانند خدایان اساطیری یونان پدیدار می‌گردد. در این کتاب نام و زندگی و بررسی شعر ۴۷ شاعر دامغانی آمده است.