بخشی از متن کتاب بار هستی:
«بار سنگینی در زندگی ما از بزرگترین و واقعی‌ترین چیزهاست. هر چه بار سنگین‌تر باشد، زندگی ما به زمین نزدیک‌تر، واقعی‌تر و حقیقی‌تر می‌شود. در مقابل، فقدان کامل بار باعث می‌شود انسان از زمین سبک‌تر شود، به هوا برخیزد، از وجود دور شود، و تنها نیمه واقعی باشد، و حرکاتش به همان اندازه آزاد که بی‌معنا باشد. پس چه چیز را باید انتخاب کنیم؟ سنگینی را یا سبکی را؟ پارمنیدس به این پرسش در قرن ششم پیش از میلاد پاسخ داد: سبکی مثبت است، سنگینی منفی.
آیا او حق داشت یا نه؟ این پرسش مطرح است. تنها یک چیز قطعی است: تضاد سنگینی و سبکی مرموزترین و معنادارترین تضاد است. اما حتی در عشق هم چنین است. آیا سنگینی ضرورتاً وحشتناک و سبکی دلپذیر است؟ سنگین‌ترین بار ما را خرد می‌کند، زیر آن خم می‌شویم، ما را به زمین می‌فشارد. اما در شعر عاشقانه همه قرن‌ها، زن آرزو می‌کند زیر بار مرد خود خم شود. پس سنگین‌ترین بار در عین حال تصویری از پربارترین لحظه سرفرازی زندگی است. هر چه باری سنگین‌تر باشد، زندگی ما پرشورتر و نزدیک‌تر به زمین است، و هر چه واقعی‌تر و حقیقی‌تر باشد.»