بخشی از کتاب همه گناهکاران خون می ریزند:
«تیت با قدم‌های سنگین در راهروی خالی مدرسه حرکت می‌کرد. صدای کفش‌هایش روی کف سرامیکی می‌پیچید و انعکاس آن در فضای خالی طنین می‌انداخت. دیوارهای سفید راهرو با نقاشی‌های دانش‌آموزان تزئین شده بود، تصاویری پر از رنگ و امید که حالا در تضاد دردناکی با واقعیت تلخ آن روز قرار داشتند. بوی باروت هنوز در هوا موج می‌زد و این بو، خاطرات پانزده سال خدمتش در اف‌بی‌آی را در ذهنش زنده می‌کرد.
در اتاق شماره ۲۱۲، جایی که تا چند ساعت پیش محل درس و بحث بود، حالا نوارهای زرد پلیس همه جا را پوشانده بود. تیت به عکس‌های روی دیوار خیره شد - تصاویری از مارتین لوتر کینگ، روزا پارکس و باراک اوباما. آنها شاهد خاموش فاجعه‌ای بودند که امروز رخ داده بود. او می‌دانست که این پرونده، فراتر از یک حادثه تیراندازی ساده است. در شهری مثل ردکریک، هیچ چیز ساده نیست، مخصوصاً وقتی پای نژاد و خشونت در میان باشد.»