بخشی از کتاب ماده تاریک و دایناسورها:
«تصور کنید در منظومه شمسی ما دیسکی نازک از ماده تاریک وجود دارد که می‌تواند مدار دنباله‌دارها را تحت تاثیر قرار دهد. این فرضیه ممکن است در نگاه اول عجیب به نظر برسد، اما وقتی به شواهد نگاه می‌کنیم، الگوی جالبی آشکار می‌شود. هر بار که منظومه شمسی از این دیسک عبور می‌کند - که تقریباً هر ۳۵ میلیون سال یک بار اتفاق می‌افتد - نیروی گرانشی اضافی می‌تواند مسیر اجرام در کمربند کویپر را تغییر دهد. این اختلال گرانشی می‌تواند باعث شود برخی از این اجرام به سمت داخل منظومه شمسی حرکت کنند و احتمال برخورد با زمین را افزایش دهند.
زمین‌شناسان مدت‌هاست که متوجه الگوی دوره‌ای در وقوع برخوردهای بزرگ سیارک‌ها با زمین شده‌اند. این الگو با دوره تناوب عبور منظومه شمسی از صفحه کهکشانی همخوانی دارد. اما آنچه تازه کشف شده، این است که لایه‌ای از ماده تاریک می‌تواند این اثر را تشدید کند. این ارتباط شگفت‌انگیز بین ذرات نامرئی که بخش عمده‌ای از جهان را تشکیل می‌دهند و سرنوشت موجودات زنده روی زمین، نشان می‌دهد که چگونه پدیده‌های به ظاهر نامرتبط می‌توانند به طرز پیچیده‌ای با هم در ارتباط باشند.»