بخشی از کتاب پاسخ‌های کوتاه به پرسش‌های بزرگ:
«زمانی که من تازه تشخیص بیماری ALS را دریافت کرده بودم، در وضعیت روحی بسیار بدی به سر می‌بردم. در حالی که مشغول تحقیق روی تکینگی‌های فضا-زمان بودم، ناگهان با تکینگی دیگری در زندگی شخصی خودم مواجه شده بودم. پزشکان به من گفتند که تنها دو یا سه سال زنده خواهم ماند. با این حال، بعد از مدتی متوجه شدم که زندگی هنوز ارزش زیستن دارد. در واقع، از آن زمان به بعد، زندگی من معنای تازه‌ای پیدا کرد. من شروع به درک این موضوع کردم که حتی وقتی زندگی سخت‌ترین شرایط را پیش روی ما می‌گذارد، همیشه کاری هست که می‌توان انجام داد و موفقیتی که می‌توان به آن دست یافت. در حالی که بدنم ضعیف و ضعیف‌تر می‌شد، ذهنم به سفری شگفت‌انگیز در اعماق کیهان و قوانین حاکم بر آن ادامه می‌داد.
ما در دوره‌ای حساس از تاریخ بشر زندگی می‌کنیم. سیاره ما در معرض خطرات متعددی قرار دارد و ما با چالش‌های بزرگی روبرو هستیم: گرم شدن کره زمین، تغییرات آب و هوایی، نابودی گونه‌های زیستی، بیماری‌های همه‌گیر و رشد سریع هوش مصنوعی. اما من همچنان خوش‌بین هستم. انسان‌ها موجوداتی کنجکاو و خلاق هستند. قدرت علم و تکنولوژی ما را قادر می‌سازد تا به ستارگان سفر کنیم و زندگی را به سیارات دیگر گسترش دهیم. ما همچنین می‌توانیم از این دانش و تکنولوژی برای حل مشکلات روی زمین استفاده کنیم. اما برای موفقیت در این راه، باید بهترین سنت‌های علمی و اخلاقی خود را حفظ کنیم. باید به یاد داشته باشیم که علم تنها زمانی در خدمت بشریت خواهد بود که با خرد و انسانیت همراه شود.»