بخشی از کتاب هوش مصنوعی به شما نیاز دارد:
«وقتی درباره‌ی هوش مصنوعی صحبت می‌کنیم، اغلب از واژه‌هایی استفاده می‌کنیم که حس «اجتناب‌ناپذیر بودن» را القا می‌کنند، انگار رشد AI مثل جزر و مد است: طبیعی، توقف‌ناپذیر و خارج از کنترل انسان. اما فناوری هیچ‌وقت در خلا رشد نمی‌کند. آنچه می‌سازیم و استفاده می‌کنیم، تحت تاثیر تصمیمات انسانی شکل می‌گیرد، تصمیماتی سیاسی، قانونی و اخلاقی. این ما هستیم که انتخاب می‌کنیم چطور از فناوری بهره ببریم، چه کسانی از آن سود ببرند، و چه خطراتی را بپذیریم. داستان هوش مصنوعی، درست مثل داستان انرژی هسته‌ای یا اینترنت، در اصل داستانی درباره‌ی مسئولیت انسانی است.
در سال ۱۹۵۵، گروهی از دانشمندان در کالج دارتموث گرد هم آمدند و پیشنهادی بلندپروازانه مطرح کردند: بررسی امکان ساخت ماشین‌هایی که بتوانند فکر کنند. آن‌ها پایه‌های چیزی را گذاشتند که امروز آن را هوش مصنوعی می‌نامیم. اما چیزی که آن زمان به آن فکر نکردند — و ما هنوز هم با آن درگیر هستیم — این است که این ماشین‌ها چطور با دنیای پیچیده و درهم انسان‌ها تعامل پیدا می‌کنند: با ارزش‌ها، تعصبات، و سیاست‌های ما. هوش مصنوعی امروزی دیگر فقط به قدرت پردازش و داده مربوط نمی‌شود؛ بلکه به حکمرانی، اعتماد و قراردادهای اجتماعی ما با این ابزارهای جدید گره خورده است.
هوش مصنوعی به تو نیاز دارد نه فقط چون ممکن است شغلت تحت تاثیر قرار بگیرد یا داده‌هایت استفاده شود، بلکه چون آینده‌اش به انتخاب‌های جمعی ما بستگی دارد.»