بخشی از کتاب مدرسه آشپزی روی پیشخوان آشپزخانه:
«فهمیدم که بسیاری از مردم به این دلیل آشپزی نمی‌کنند که بی‌اهمیت باشد، بلکه چون هیچ‌وقت کسی واقعاً به آن‌ها یاد نداده است. سال‌ها به آن‌ها گفته شده که آشپزی کار سختی است، نیاز به ابزارهای خاص یا مواد گران‌قیمت دارد، یا خیلی وقت‌گیر است. اما وقتی اصول اولیه را یاد می‌گیرند — مثل خرد کردن پیاز، برشته کردن مرغ، یا درست‌کردن یک سس ساده — چیزی درونشان تغییر می‌کند. آن‌ها متوجه می‌شوند که توانایی‌اش را دارند و این کشف، فقط به آشپزخانه محدود نمی‌ماند؛ بلکه روی نحوه غذا دادن به خانواده‌شان، خرج کردن پول، و حتی حس آن‌ها نسبت به خودشان هم تاثیر می‌گذارد.
یکی از زن‌ها بهم گفت که بعد از یادگرفتن پخت‌وپز با مواد واقعی، نه فقط بهتر غذا می‌خورد، بلکه حالش هم بهتر شده. زن دیگری گفت که دیگر از وقت شام وحشت ندارد؛ بلکه حالا با اشتیاق منتظرش می‌ماند چون فرصتی برای خلاقیت شده. موضوع فقط دستور غذا نبود. بحث بر سر پس‌گرفتن چیزی بود. بازگرداندن کمی کنترل در جهانی که اغلب حس غلبه دارد. و آن تغییر، در گرمای آشپزخانه، با یک تخته‌ی برش و چند ماده ساده، شروع می‌شد.»