بخشی از کتاب انسان در جست‌وجوی معنا:
«ما که در اردوگاههای کار اجباری زندگی می‌کردیم، به یاد داریم مردانی را که در میان بارک‌ها قدم می‌زدند تا دیگران را دلداری دهند، تا آخرین تکه نان خود را با آنها قسمت کنند. شاید تعدادشان کم بود، اما آنها ثابت کردند که همه چیز را می‌توان از انسان گرفت به جز یک چیز: آخرین آزادی انسانی، انتخاب نگرش خود در هر شرایطی، انتخاب راه خود. و همیشه فرصت‌هایی وجود داشت برای انتخاب. هر روز، هر ساعت، فرصتی برای تصمیم‌گیری بود، تصمیمی که تعیین می‌کرد آیا شما تسلیم یا مقاوم در برابر قدرت‌هایی می‌شوید که هویت درونی شما را تهدید می‌کردند، قدرت‌هایی که شما را از آخرین ذره آزادی‌تان محروم می‌کردند. قدرت‌هایی که شما را از شخصیت انسانی‌تان محروم می‌کردند و شما را به چیزی بیش از یک شماره تبدیل می‌کردند، شماره‌ای که روی بدن‌تان خالکوبی شده و روی یونیفرم‌تان دوخته شده بود.»