بخشی از کتاب چرنوبیل:
«روز ۲۵ فوریه ۱۹۸۶ روز بزرگی برای اتحاد جماهیر شوروی بود. بسیاری از مردم در مسکو و سراسر کشور فکر میکردند این روز، آغاز دورهای جدید است. در آن صبح سرد زمستانی، که دمای هوا شب قبل به منفی دو درجه فارنهایت رسیده بود، نزدیک به ۵۰۰۰ نفر با لباسهای گرم به میدان سرخ مسکو آمدند. این افراد شامل مقامهای مهم حزب کمونیست و دولت، افسران ارتش، دانشمندان، مدیران شرکتهای بزرگ دولتی و نمایندگان کارگران و کشاورزان (که به آنها «تودههای زحمتکش» میگفتند) بودند. میدان با یک تصویر بزرگ از ولادیمیر لنین تزیین شده بود. این افراد نمایندههای کنگره حزب کمونیست بودند؛ بیست و هفتمین کنگره از زمانی که حزب توسط چند نفر سوسیال دموکرات آرمانگرا در اواخر قرن نوزدهم تشکیل شده بود. هدف آنها این بود که برنامه جدیدی برای پنج سال آینده کشور تعیین کنند.
وقتی به کرملین رسیدند، به سمت کاخ کنگرهها رفتند. این ساختمان مدرن از شیشه و بتن ساخته شده و با سنگ مرمر سفید تزیین شده بود. این کاخ در سال ۱۹۶۱ در جایی ساخته شد که قبلاً ساختمانهای مربوط به تزار بوریس گودونوف از قرن شانزدهم در آنجا قرار داشت. نخست وزیر شوروی در آن زمان، نیکیتا خروشچف، میخواست با تالار بزرگ مردم که مائو زدونگ در سال ۱۹۵۹ در پکن ساخته بود، رقابت کند.»