در حالی که هم گفتمان علمی در مبحث و رویکرد و توانایی و هم گفتمان علمی به توسعه پایدار به طور کلی اشاره دارند؛ به خصوص تئوری پایداری گسترده شده و به خوبی توسعه یافته‌اند و هر دوی این گفتمان‌ها کمابیش جدا شده‌اند. در این مقاله، من این پرسش را مطرح کرده‌ام که تا چه حد می‌توان رویکرد قابلیت و توانایی را در فهم توسعه ی پایدار به طور کلی به کار گرفت. برای رسیدن به این نتیجه، من یک قالب کاری را با استفاده از تئوری‌های هنجاری توسعه پایدار، شناخته دو بعد توسعه طرح‌ریزی کردم؛ در نتیجه، من این نکته را مورد بررسی قرار خواهم داد که تا چه اندازه روش توانایی (رویکرد توانایی) می‌تواند ارائه دهنده پاسخی با توجه به سؤال مطرح‌شده در این قالب کاری باشد. در این راستا، من به شناخت تفسیر روش توانایی به ترتیب توسط Amartya K. Sen و (Sen) و C. Nussbaum Martha رسیدم.