از متن کتاب:
وقتی می گوییم کلام یا زبان، به درستی از آن چه منظور می شود؟ این تفکیک لفظ ها از معانی کار کیست که اینها را از هم جدا کرده و انسانها را متوجه کرده که وقتی سخنی می شنوند، نگاهشان این چنین باشد که در اینجا یک دالی است و مدلولی، یک دلالت کننده ایست و یک دلالت شده ای، نشانه ای است و چیز دیگری که آن نشانه بر آن دلالت می کند. مثلا وقتی کسی می گوید آب، این یک لفظ است و به عقیده قدما آن مایعی که در آن لیوان وجود دارد، معنا است و این لفظ به گونه ای بر این معنا دلالت می کند. این مسئله الان خیلی ساده به نظر ما می آید و تقریبا از بدیهیات است و کسی در آن شک نمی کند. اما روزگاری بوده که انسانها اینها را از هم تفکیک نمی کردند...