از متن کتاب:
امتیاز آدمی بر دیگر جانوران تنها به این نیست که او گویا و یا راست بالا و پهن ناخن و یا خندان است و آنها چنین نیستند، بلکه در تمامی جهات اگر به درستی بررسی شود، حتی در همان مشترکات نیز میانشان فرقی محسوس است و از آنجمله استعداد عجیب بشر در ترقی و تنزل و پیشرفت بینهایت او در مراحل خیر و شر و مراتب صلاح و فساد است و هیچگاه تفاوت بین دو فرد از یک نوع حیوان با تفاوت دو فرد بشر قابل مقایسه نیست. مثلا منتها فرقی که میان دو شیر و یا دو اسب و یا دو طاووس و یا دو بلبل هست فقط این است که یکی نیرومندتر، تندروتر و خوش آوازتر است. این قبیل اختلافات مادی و محسوس در افراد انسانی نیز محدود و غیرقابل توجه است. ولی هنگامیکه نوبت به امور معنوی و اخلاقی و روحی می رسد، بین دو آدمیزاده تفاوت از زمین تا آسمان است. یکی در اعلی علیین و دیگری در اسفل سافلین قرار می گیرد. اسکندر بر عالمی دست پیدا می کند و باز آتش حرصش زبانه کشیده جهنموار «هل من مزید؟» میزند و دیوژن به خمی قناعت می نماید...