از مقدمه:
رساله حاضر تلاشی است در جهت دریافت و استخراج مبانی و مقدمات نظری موسیقی دستگاهی ایران بر مبنای نوع دیدگاه روش و الگوهای استفاده شده در رساله جامع الالحان اثر عبدالقادر مراغی و همچنین رساله در موسیقی تالیف بنایی.
از آنجا که شیوه ها و روشهای گوناگونی در نگاه نظری به موسیقی وجود دارد که هر کدام از منظر و دیدگاهی متفاوت به این مقوله نگریسته اند و همچنین اهمیت و ارزش موسیقی نظری و انواع آن در پیکره کلی هر نظام موسیقایی، در ایران نیز در تمامی ادوار تاریخی بخصوص با استناد بر اسناد مکتوب برجا مانده ی بعد از اسلام این مقوله حایز اهمیتی ویژه بوده است که توجه به نامهای بزرگانی همچون فارابی، ابوعلی سینا، صفی الدین ارموی، قطب الدین شیرازی، عبدالقادر مراغی و... که تمامی اینان در زمره شاخص ترین و معتبرترین افرادی هستند که در این حیطه قلم زده اند و هر کدام رساله یا رسالاتی را در باب موسیقی نظری به رشته تحریر درآورده اند، خود میزان اهمیت و مرتبه علم و فن موسیقی را در میان دانشمندان ایرانی عیان می سازد...