مترجم:بابک اکبری فراهانی آرزو پوراسماعیلی منصور تیفونی امیر حصوری آرش کیا درنا مشیر آرمین نیکنام

در دهه 1920، مجله ی "انقلاب سورئالیست" در برخی آثار منتشره ی خود تحقیقاتی را در باب موضوعاتی ارائه می کرد که نقطه ی اشتراکشان این بود که بیان هر چیز تازه ای درباره ی آنها ناممکن به نظر می رسید – موضوعاتی نظیر عشق، خودکشی، معاهده با شیطان. با این حال پاسخ های آنتونن آرتو، رنه کرول، پیر ناویل، ماکس ارنست و لوئیس بونوئل، پرتوهای متقاطعی را بر این مضامین افکندند که همچنان پس از گذشت نزدیک به یک قرن ما را شگفت زده می کنند. تهیه این کتاب بر اساس همین الگو و بر مبنای پرسشی با صورتبندی زیر آغاز شد:
به نظر می رسد امروز اجماعی گسترده حول واژه ی "دموکراسی" وجود دارد. البته درباره ی دلالت یا دلالت های این واژه بحث هایی صورت می گیرد، که گاه نیز بحث هایی سخت و شدید هستند. اما در "جهان" ی که ما در آن زندگی می کنیم، اعطای ارزشی مثبت به این واژه عمومن پذیرفته شده است. پرسش ما از همین جا ناشی می شود: آیا ادعای "دموکرات" بودن برای شما معنایی دارد؟ اگر خیر، چرا؟ اگر آری، بر حسب چه تفسیری از این واژه؟
برخی از فلاسفه ای که مخاطب این پرسش قرار گرفته اند، از مولفان و دوستان انتشارات فابریک هستند. سایرین را تنها به واسطه ی آثارشان می شناختیم و تلقی ما این بود که ایده هایی ناهمسان با گفتار رایج درباره ی دموکراسی دارند. پاسخ های ایشان متفاوت و گاه متضاد است، امری که برای ما پیش بینی شده و حتی مطلوب بود. پس این کتاب، یک تعریف از دموکراسی، یک طرز بکارگیری برای آن، و بویژه حکمی له با علیه آن ارائه نخواهد داد. تنها نتیجه این خواهد بود که دموکراسی واژه ای نیست که بتوان آن را کنار گذاشت، چراکه این واژه همچنان به مثابه محوری عمل می کند که حول آن اساسی ترین مباحثات در باب سیاست جریان دارند.