از مقدمه:
من هر وقت خواستم درباره شادروان فرامرزی چیزی بگویم یا بنویسم، نتوانستم. نام فرامرزی در ایران مترادف است به یک شخصیت بسیار جامع ادبی، فرهنگی، علمی، اجتماعی و سیاسی. در زبان عربی تسلط کامل داشت و یکی از ادبای بزرگ آن زبان بود. بزبان فرانسه وارد بود و کتاب و مجلاتی که برایش می رسید، بدقت مطالعه و شرح و بیان می کرد. در زبان فارسی بعد از سعدی قلمی شیرین تر از قلم او دیده نشده است یا کمتر دیده شده است. آقای دکتر حمیدی شیرازی استاد دانشگاه درباره قلم آن شادروان نوشته است:
مسیح عصری و این کلک جانفزا دم تست
مسیح جان بتنی می دهید، تو در وطنی
در مقالات فرامرزی غیر از سبک روان و جمله های شیرین و محکم و مطالب مهم، یک چیز دیگر می بینیم که در قلم نویسندگان بزرگ و معروف کشور خودمان دیده نمی شود و آن روح مرتعش و دل سوزان و دردمند یک وطن پرست حقیقی و نادر است که سوز و گداز درونی خود را با یک لطافت خاصی بروی کاغذ می آورد و هر خواننده ی را بتحسین وامیداشت. در دوره حیاتش همیشه با نهایت شهامت و شجاعت از وطن دفاع می کرد و آنچه که می دانست بنفع کشور است می گفت و می کرد. او وظیفه خود را نسبت به کشور خیلی بیش از آنچه در قوه داشت انجام داد، و اکنون در سرای باقی و در جوار حق آرمیده است و ما دیگر با و دسترسی نداریم که از نوشته های شیرینش استفاده کنیم و لذت ببریم...