معزالدین مهدوی (متولد 1278ش) به اندازه برادرش مصلح الدین شهرت ندارد. اما کتابی که از خاطرات او در دست است نشان می دهد هم چون برادر، اهل قلم بوده است و دارای نگاهی دقیق و قلمی زیبا. خاطرات او که به نام «اوضاع اجتماعی نیم قرن اخیر (داستان هایی از پنجاه سال)» از او باقی مانده نشان دهنده این امر می باشد.
بخش کودکی او داستان زندگی مردمانی است که در کوچه پس کوچه های محله بیدآباد در میان آداب و سنت های قدیم بزرگ می شوند. رفتن به مکتب خانه و حمام های عمومی و روضه خوانی و بیان حقایق و حوادث شهر در سال های پیش از حکومت رضاشاه . او در سنین کودکی بوده است که رضاجوزدانی و جعفرقلی چرمهینی و دار ودسته آنها را در میدان نقش جهان به دار مجازات آویختند. (سال 1337 ق) او راجع به بعضی شخصیت های مطرح اصفهان از جمله شیخ اسماعیل تاج الواعظین پدر تاج اصفهانی خاطراتی دارد که بخشی از آن می آید:

خاطراتی از پدر تاج:
«در اصفهان واعظی بود به نام شیخ اسماعیل معروف به تاج الواعظین پدر تاج هنرمند و موسیقی دان معروف ایران. این واعظ را آوازی خوش و از استادان مسلم موسیقی ایران بود.... به پای منبر شیخ می رفتیم و قبل از رفتن به منبر از او تقاضا می کردیم دستگاه معینی را بخواند . آن مرد محترم هم روی جوانان را به زمین نمی گذاشت و به تقاضای آنان ترتیب اثر می داد » (ص 53)