کتابی که شش باب آن در این اوراق استنساخ و تصحیح شده است، آداب الملوک و کفایة الملوک نام دارد و تألیف محمد بن مبارکشاه معروف به فخر مدبر است. این شش باب به دلایلی می‌تواند در شمار بهترین ابواب این کتاب باشد؛ چه در آنها نه تنها از شیوه کار و اهمیت دواوین سخن رفته است بلکه صفات افرادی هم که متصدی این شغل‌ها خواهند بود، با ریزه‌کاری‌های شغل آنان ذکر شده است. مطالعه در این ابواب تا حدود زیادی به ویژه از آن روی که زمان مؤلف با اواخر دوره غزنویان پیوسته است، سازمان اداری آن دوره را روشن می‌کند و پیش از او در این ابواب در زبان فارسی جز مطالب پراکنده‌ای که از آثار دیگری در دست است، چیزی موجود نیست و این کتاب یکی از منابع دوره غزنویان به شمار می‌رود. نثر این کتاب از نظر ساده‌نویسی یکی از متون ادبی خوب ادب پارسی به شمار است و از بعضی جهات زبان او شبیه زبان بیهقی است.