ما نمی توانیم انتظار تدابیر برجسته استراتژیکی در عصری که استراتژی هنوز دوران نخستین خود را می گذرانید داشته باشیم، ولی باید بدانیم که کوروش بزرگ از نظر فلسفه سیاسی اندیشه جهانی داشت و حکومت جهانی خویش را برپایه فدرالیزم پی ریزی کرد. کارهای او در جهان پرآشوب آن روزگاران که زور و غلبه و اصل استیلای بی قید و شرط غالب بر مغلوب حکومت می کرد، درخشش و نمودهای انسانی دارد و بسی از زمان جلوتر است. او دریافته بود که اداره رهبری آن همه سرزمین و ملت های گوناگون با آداب و سنن و کیش و فرهنگ مختلف جز با نرمش سیاسی و تدبیر روشن و انعطاف و خوی انسانی و احترام متقابل مقدور نیست و از این راه یک اعتبار و برتری اجتماعی، سیاسی و فرهنگی بدست آورد و در همه ملل تاثیر داشت.