با یک نقشه و ۵۹ گراور
دارای تخت جمشید - نقش رستم - نقش رجب - پاسارگارد (مشهد مرغاب)

پادشاهان هخامنشی که بر خاورزمین دست یافته و تسلط پیدا نمودند، برای آنکه قدرت و توانائی و ثروت خود را بملل آن سر زمین نشان دهند، بفکر ساختن بناهای زیبا و مجللی در پارس افتادند، تا بومی و بیگانه، باهمیت و قدرت سلطنت آنها بیش از پیش پی برند، چون ساختمان های خشتی و آجری که در آنزمان معمول بود، چندان جلت نظر نمی نمود. اینست که داریوش اول پسر و پشتاسپ هخامنشی، باین منظور اقدام بساختن کاخهای سنگی معظمی با پوشش چوبی و آخرین طرز معماری در پارس نمود. البته از لحاظ آنکه این ساختمانها زودتر بپایان رسد، ناگزیر آجر و خشت هم در آنها بکار برده شد.
تخت جمشید آثار باقیمانده ارگ و کاخ باشکوه و جلال داریوش اول هخامنشی است که پس از گذشتن ۱۸۹ سال از آغاز بنای آن، اسکندر مقدونی در سال ۳۳۱ پیش از میلاد در هفتمین سال پادشاهی داریوش سوم، ابنیه و ساختمان های آنرا سوزانده است..