از پیشگفتار کتاب:
از آغاز قرن شانزدهم میلادی، وقایع و حوادثی که در داخل افغانستان و در خارج آن اتفاق افتاد همه به ضرر کشور ما و به نفع قدرتهای نوخاسته همجوار تمام شد. به کلام دیگر بعد از مرگ سلطان حسین بایقرا کشور مرکزیت و قدرت اداری خود را از دست داد، زیرا جانشینان سلطان حسین (بدیع الزمان میرزا و مظفر حسین میرزا) که از مادران جداگانه و باهم در رقابت بودند، نتوانستند حاکمیت خود را در قلمرو تیموریان هرات حفظ کنند. این رقابتها تا بدانجا بالا گرفته بود که سکه به نام هر دو برادر زده میشد و مالیات بالمناصفه به هر دو برادر تعلق می گرفت و خطبه به نام هر دو برادر خوانده میشد و بدین حساب در یک اقلیم دو پادشاه و دو صدارت و دو وزارت تشکیل شد و هر دو برادر در تلاش بودند تا از طریق بخشش و کشش سران نظامی و جلب فئودالان محلی برای خود اعتبار و پشتیبان کمایی کنند....