آنچه مرا به نوشتن این گفتار برانگیخته وضع اسفناک و وخیم فرهنگ زبانی-فکری ما در این شصت سال گذشته است که به منزله دنباله دیررس ادب و اندیشه ورزی دوره مشروطه تهیدست و پرمدعاست. ادب مشروطه تحت الشعاع بیداری سیاسی پرشور و شوق وقت قرار داشت، بیآنکه در آن مستحیل گردد. ادب و اندیشه ورزی این شصت سال اخیر در و همراه ناآرامی های سیاسی شکل گرفته و در سایه اش رستاخیز اسلامی از قعر خود در ما برون جوشیده تا همه چیز را برای یک ابدیت دیگر از نو قبضه کند و یکسان و یکنواخت سازد.