لُباب‌الاَلباب (تألیف‌شده در حدود ۶۱۸ ه.ق.) نام نخستین کتاب زندگی‌نامه تألیف‌شده به زبان فارسی است. این کتاب نوشته نورالدین محمد عوفی بخاری است. در این کتاب زندگی‌نامه سخنوران ایرانی آورده شده و پیشرو این سبک در ادبیات فارسی بوده است. این کتاب به شرح حال شاعران نامدار ایرانی و نقد آثار آنان می‌پردازد، نقدهای این کتاب اغلب مبهم است و همه نویسندگان و شاعران ایرانی را تحسین می‌کند. لباب الالباب اولین تذکره الشعراء زبان فارسی است که توسط محمد عوفی ، طی سد هفتم هجری قمری (618) به نگارش درآمد. عوفی در این تذکره حدود 370 نفر از شاعران را، معرفی کرده است که احوال و نمونۀ اشعار بعضی از ایشان فقط در همین تذکره آمده و در آثار دیگر سراغی از آنان بدست نمی آید.