نگارنده در ابتدای کتاب اشاره‌ای کوتاه بر منشاء غزل عرب و غزل فارسی دارد ، سپس ویژگی‌های غزل در ادبیات آذربایجان را برمی‌شمارد و غزل ترکی آذربایجان را با شرح سه غزل عزالدین حسن اوغلو ، قاضی برهان‌الدین و عمادالدین نسیمی، معرفی میکند . ((غزل آذربایجان در قرن 9 و 10 هجری)) ، ((غزل شاه اسماعیل ختایی)) ، ( غزل مولانا محمد فضولی ) و (الگوها و الگوگرایی در شعر سده‌های میانه ) از موضوعات دیگر کتاب هستند .