از متن کتاب:
در آغاز قرن چهاردهم شمسی، ملک الشعراء، بهار چکامه معروف "دماوندیه" خود را سرود. و در آن از سستی کار دولت مرکزی، آزار وطنخواهان، تحریک بیگانگان و هرج و مرج قلمی و اجتماعی، گلایه ها کرد. این گلایه نامه یکی از بهترین نمونه های شعرهای اجتماعی - اعتراضی ادب فارسی معاصر است که چون از دل دردمندی برخاسته بود، لاجرم بر دلها نشست.
ملک الشعرا در این قطعه احساسات و ناراحتی ها و خشم های درونی خود را بیرون ریخته و آنچه را می خواهد، آشکارا به طبقه حاکمان بی خرد تهران می گوید...