بخشی از کتاب صلحی که همه صلح ها را بر باد داد:
«احتمالاً هیچ منطقه‌ای در جهان وجود ندارد که در آن رویدادهای امروز تا این حد عمیقاً توسط گذشته شکل گرفته باشند. خاورمیانه حافظه تاریخی طولانی دارد؛ در آنجا گذشته نه تنها زنده است، بلکه همچنان در حال رخ دادن است. مشکلات امروز منطقه - از جمله بسیاری از مرزهای آن، هویت‌های ملی آن، رژیم‌های حاکم بر آن و تعارضات داخلی و خارجی آن - مستقیماً از تصمیمات متفقین پس از پیروزی در جنگ جهانی اول ناشی می‌شوند.
در سال‌های پس از ۱۹۱۴ به نظر می‌رسید که امپراتوری عثمانی، که برای قرن‌ها بر بخش بزرگی از خاورمیانه حکومت کرده بود، در حال فروپاشی است. بریتانیای کبیر و متحدانش، فرانسه و روسیه تزاری، تصمیم گرفتند که پس از شکست ترک‌ها، امپراتوری عثمانی را بین خود تقسیم کنند. آنها نقشه‌هایی را طراحی کردند که مرزهای جدیدی را برای منطقه ترسیم می‌کرد - مرزهایی که اغلب بدون توجه به واقعیت‌های قومی یا مذهبی ترسیم شده بودند. این تصمیمات که اغلب با عجله و بدون درک عمیق از پیچیدگی‌های منطقه گرفته شد، میراثی از تنش و درگیری را به جا گذاشت که تا به امروز ادامه دارد.»