بخشی از کتاب چرا از تاریخ درس نمی گیریم:
«درک وقایع گذشته با کمک برخی تجارب کنونی از چگونگی شکل‌گیری رویدادها تسهیل می‌شود. من این اقبال را داشته‌ام که بخش‌هایی از تاریخ را در حال شکل‌گیری، از فاصله نزدیک و در عین حال در جایگاه بی‌طرفانه یک ناظر مشاهده کنم. این تجربه به من آموخته که اغلب این یک بازی شانس است، اگر تاثیر سرنوشت‌ساز یک کینه شخصی، یک مشاجره خانوادگی، یا یک کبد ناسالم را بتوان تصادفی محسوب کرد. شاید قدرتمندترین تاثیر اتفاقی بر تاریخ، زمان صرف ناهار باشد. در مشاهده بسیاری از کمیته‌ها حین کار، در لندن و ژنو، متوجه شده‌ام که چگونه اغلب بررسی متوازن یک مسئله مختل شده و تصمیم‌گیری شتاب‌زده صورت گرفته است - گاهی کاملاً مخالف با جهت‌گیری اولیه نظرات - به این دلیل که اکثر اعضا قرار ناهار داشتند، در حالی که برخی اعضای مخالف توانستند از توجه آنها به حرکت عقربه‌های ساعت به عنوان ابزاری برای تامین نظر خود بهره‌برداری کنند. این ناپلئون بود که گفت ارتش با معده‌اش حرکت می‌کند. بر اساس مشاهدات شخصی، مایلم ضرب‌المثل تکمیلی را ابداع کنم که "تاریخ بر روی معده سیاستمداران حرکت می‌کند".»