بخشی از کتاب دختران رمزشکن:
«آنها از سراسر آمریکا آمده بودند. دختران جوانی از شهرهای کوچک و بزرگ، از مزارع و محله‌های کارگری، از دانشگاه‌های معتبر و مدارس دورافتاده. وجه مشترک همه آنها، ذهنی تیز و استعدادی درخشان در ریاضیات و زبان‌ها بود. دات، معلم ریاضی از ویرجینیای غربی بود که نامه‌ای مرموز از نیروی دریایی دریافت کرد. جین، دانشجوی مستعد ریاضی در ولزلی که به جای ادامه تحصیل، چمدانش را بست و راهی واشنگتن شد. الیزابت، فارغ‌التحصیل زبان‌های خارجی که آلمانی و ژاپنی را با سهولتی شگفت‌انگیز می‌آموخت.
آنها نمی‌دانستند که به کجا می‌روند یا چه کاری قرار است انجام دهند، تنها می‌دانستند که کشورشان به آنها نیاز دارد. در روزهای سیاه پس از حمله به پرل هاربر، هنگامی که جنگ در آسیا و اروپا به نفع محور پیش می‌رفت، آنها پاسخ مثبت دادند به ندایی که فراخوانده بودشان تا در نبردی پنهان شرکت کنند، نبردی نه با سلاح، بلکه با اعداد، حروف و رمزهایی که راز حرکات دشمن را در خود پنهان کرده بودند. در ساختمان‌های بی‌نشان در واشنگتن دی‌سی، آرلینگتون و دیگر نقاط کشور، آنها روی میزهای چوبی ساده، ساعت‌ها خم شده روی صفحات کاغذی پوشیده از حروف و اعداد به ظاهر بی‌معنا، به دنبال الگویی می‌گشتند، نشانه‌ای، ردی که به رمزگشایی پیام‌های دشمن بینجامد. کار یکنواخت و خسته‌کننده بود، اما آنها می‌دانستند که هر پیام گشوده شده، می‌تواند به نجات جان صدها سرباز آمریکایی منجر شود.»