بخشی از کتاب تسلط:
«جوهره‌ی کسالت در جست‌وجوی وسواس‌گونه برای چیزهای تازه پنهان است. رضایت واقعی در تکرار آگاهانه و در کشف غنای بی‌پایانی‌ست که در تفاوت‌های ظریفِ موضوعات آشنا نهفته است. اگر بخواهیم از هر تجربه‌ای بیشترین بهره را ببریم، باید با آن بمانیم، در آن عمیق شویم و آن را تا آخرین قطره‌اش جذب کنیم. تسلط و استادی یعنی تسلیم شدن در برابر نظم و تمرین، حتی وقتی خسته‌کننده به نظر می‌رسد، حتی وقتی هیچ تشویقی در کار نیست. رشد واقعی نه در هیجانات پی‌درپی، بلکه در پایداری آرام و پیوسته رخ می‌دهد.
یادگیری هر مهارت یا عادت جدید، معمولاً با یک دوره‌ی ناراحتی و بی‌قراری همراه است. در آغاز، همه‌چیز ناآشنا و گاهی حتی بی‌معنا به نظر می‌رسد. درست همین‌جاست که بیشتر افراد جا می‌زنند چون انتظار دارند سریع پیشرفت کنند، انگار مسیر همیشه رو به بالا و بی‌وقفه باشد. اما مسیر رسیدن به تسلط این‌طور نیست. بیشتر شبیه یک سری سکوهای هم‌سطح است که در آن برای مدتی خبری از پیشرفت نیست، و بعد ناگهان جهشی اتفاق می‌افتد. کسانی که این دوره‌های سکون را تحمل می‌کنند و با ریتم روزانه‌ی تلاش و تمرین کنار می‌آیند، همان‌هایی هستند که در نهایت به موفقیت واقعی می‌رسند.»