آب رسانی و پالایش آب در ایران باستان

زیگورات چغازنبیل خوزستان: قدیمی ترین تصفیه خانه آب در جهان

چو این کرده شد، چاره ی آب ساخت

ز دریا برآورد و هامون نواخت

به جوی آنگهی آب را راه کرد

به فر «کی» ای رنج کوتاه کرد

چو آگاه مردم بر آن برفزود

پراکندن تخم و کشت و درود

                                     شاهنامه فردوسی

شوش را دیدم.

گو بماند آن شنیدن ها و خواند  ها

دیدنی بسیار بود وگفتی بسیار،

گو بماند گفتنی ها نیز،

لیک، تنها یک سخن، یک چیز :

من نمی دانم

بر خراب این ابر شهر شگفت انگیز

بر فراز آن شکوه و شوکت دیرین

ما پریشان نسل غمگین را

بر سر  اطلال این مسکین خراب آباد

فخر باید کرد، یا ندبه

شوق باید داشت، یا فریاد؟

                        از قصیده شوش، مهدی اخوان ثالث، سال 1349

تقدیس و ارج گذاری آب از دیرباز در باورها و اعتقادات ایرانیان باستان، بازتاب داشته است، آنان آب را دومین آفریده از آفریدگان هفت گانه ای می پنداشتند که اورمزد خلق کرده است  وپس از آتش، مقدس ترین عنصر به شمار می آورند، نیاکان ما آب را مظهر پاکی  وماده ای زندگی بخش می دانستند و این باور را ب استایش وجودهای مقدسی که نمایشگر نشانه ای ارزش های آب بودند، ابراز می کردند. آناهیتا یا ناهید الهه یا فرشته نگهبان آب، همواره مورد ستایش  و تقدیر قرار می گرفت. اشکانیان برای نیایش الهه آب معبدهای بزرگی در کنگاور، نیشابور، همدان و شوش ساختند. اهورامزدار پرداختن به آب را امری نیک شمرد  وسرزمین های خشک و بیابان های بایر ر اقلمرو اهریمن دانست. شاهان هخامنشی تمام کسانی را که سرزمینی را آبیاری و