انسان در جهان بيني اسلامي داستاني شگفت دارد. انسان اسلام تنها يك حيوان مستقيم
القامه كه ناخني پهن دارد و با دو پا راه مي رود و سخن مي گويد نيست، اين موجود از نظر
قرآن ژرف تر و مرموزتر از اين است كه بتوان آن را با اين چند كلمه تعريف كرد.
قرآن انسان را مدحها و ستايشها كرده و هم مذمتها و نكوهشها نموده اس ت. عال يترين
مدحها و بزرگترين مذمتهاي قرآن درباره ء انسان است، او را از آسمان و زمين و از فرشته
برتر و در همان حال از ديو و جار پايان پست تر شمرده است. از نظر قرآن انسان موجودي
است كه توانايي دارد جهان را مسخر خويش سازد و فرشتگان را به خدمت خويش بگمارد،
و هم مي تواند به " اسفل سافلين " سقوط كند. اين خود انسان است كه بايد در باره ء خود
تصميم بگيرد و سرنوشت نهايي خويش را تعيين نمايد.
سخن خويش را از ستايشهاي انسان در قرآن تحت عنوان " ارزشهاي انسان " آغاز
مي كنيم