مباحث مهم اندیشه سیاسی امام خمینی
الف) رابطه ی دین و سیاست در اسلام از دیدگاه امام خمینی
یکی از عمده‌ترین محورهای تبلیغاتی استعمارگران در سده های اخیر طرح «جدایی دین از سیاست» بوده است. اینها با تبلیغات دروغین تحجر، عقب مانده بودن، کهنه و قدیمی بودن دین و اتهام واپسگرایی و جهل به دین مبین اسلام سعی بر خارج نمودن دین از حیطه سیاست نموده اند. از عمده ترین عوامل رواج تفکر جدایی دین از سیاست در میان مسلمانان، دشمنان اسلام و مروجان تفکر سلطه در جهان بوده اند که از قدیم الایام این تفکر را در میان مسلمین ترویج نموده اند و اینگونه وانمود کرده اند که دین اسلام مانند سایر ادیان الهی جز یک سری دستورات اخلاقی و معنوی چیز دیگری نیست که به موجب آن مسلمانان صرفاً به مسائل اخلاقی، اخروی و معنوی بپردازند و سایر امور دنیوی به خصوص سیاست را رها نمایند تا از این طریق بتوانند خود را حفظ کرده و برایمان و تقوای خود بیفزایند و بدین سبب خود را در دنیا و آخرت سربلند نگه دارند.
که القای این تفکر منجر به تز دیانت منهای سیاست گردید که سرانجام برای جهان اسلام مشکلات و نابسامانی های اجتماعی فراوانی را به وجود آورد و جوامع اسلامی را از رسیدن به اهداف عالیه خود که روزگاری صاحب فرهنگ و تمدن درخشان بودند بازداشت و منشأ نارسائی ها و ناهنجاری های فراوان از قبیل فقر، ضعف و ... گردید. عوامل جدایی دین از سیاست را ابتدا باید در تفکر سطحی، قشری و تحجرگرایانه از اسلام و ثانیاً تبلیغات دامنه دار دشمنان اسلام جستجو نمود. که گروه اول صرفاً به بخشی از دستورات و فرامین الهی دین توجه کرده و اسلام را همانند مسیحیت در کنج مساجد و تکایا محصور نموده و از تحقق کامل آن جلوگیری به عمل آوردند. گروه دوم نیز تصور غلطی از اسلام را به جامعه ارائه داد و شکل ناقصی از اسلام را پیاده کردند و وانمود کردند که دین اسلام دین جامع و کاملی نیست. دین اجتماع و زندگی نیست، برای اداره جامعه قواعد و مقررات ندارد لذا نمی شود توسط آن جامعه را اداره نمود. این ایده که نتیجه آن نفی توانایی دین در تشکیل حکومت است با سعی و کوشش اسعمارگران وارد فرهنگ و اعتقادات ملت های مسلمان شده و متاسفانه تا حدود زیادی در این کار خود موفق بوده اند.
حضرت امام با درک صحیح این شرایط برای انقلاب اسلامی تلاش نمودند که این تفکر را از حوزه های علمیه بزدایند و بعد سیاسی اجتماعی دین اسلام را احیاء نمایند. امام ضمن مبارزه با این تفکر، رسالت جهانی دین را معرفی و از جهات مختلف جامع بودن دین و جاهل و نادان بودن مخالفین دین را مطرح نموده اند. امام معتقد است دین جایگاهی بس مهم دارد که سعادت دنیا و آخرت، ارائه حکم ظاهر و باطن، مادی و معنوی و ... همه را شامل می شود . دین متکفل بیان آنچه در سعادت انسان دخالت دارد، می باشد.