بخشی از متن مقاله :
از مهمترين خصوصيات كشاورزي در ايران مي توان به ؛ معيشتي بودن، پراکندگي و کوچک بودن زمين‌هاي كشاورزي، وفور نيروي كار، بازدهي پايين نيروي كار، فرسايش خاك به علت استفاده زياد اشاره کرد. اين عوامل باعث مي‌شود تا بازده كشاورزي به شدت پايين آيد. دور افتادگي مناطق روستايي از شهرها، انتقال مازاد به شهرها، فقدان سرمايه در روستاها وگستردگي فقر در اين مناطق باعث مي‌شود تا محصول را با حداقل قيمت پيش فروش كنند. در حالي كه روستاها در طول دوره‌هاي تاريخي مواد غذايي شهر‌نشينان را توليد مي‌كردند اما با گسترش جمعيت شهري و محدوديت منابع و بهره‌برداري سنتي، توليدات روستايي پاسخگوي نياز روزافزون شهري نبوده و دولت سالانه ميليون‌‌ها تن محصولات كشاورزي وارد كرده است. براي توسعه روستا نمي‌توان تمام جمعيت روستايي را در فعاليت مستقيم كشاورزي دخالت داد، بلكه بايد صنايع وابسته كشاورزي هم درآنجا گسترش يابد چون نيروي كار فراوانتر و ارزانتر است. صنايع جديد به صور مختلف مي‌توانند چهره روستاها را تغيير دهند. هدف اصلي توسعه مناطق روستايي، ايجاد انگيزه نويني است كه باعث مشاركت داوطلبانه اهالي روستا شده و بتواند حيات جديدي به روستا ببخشد و رفاه ساكنين آن را افزايش دهد. بنابراين، بايد شرايط زندگي نواحي روستايي را در حالي كه به خصوصيات ويژه روستا توجه داريم، تا حدي بهبود بخشيم كه قابل زندگي باشد. يكي از راههاي بهبود زندگي روستايي گسترش صنعت در نواحي روستايي است. از طرف ديگر وجود نيروي انساني آموزشي ديده و ماهر، در بكارگيري ماشين آلات موثر بوده و باعث كارائي آن مي‌شود.
"توسعه اقتصادي، اجتماعي و ساماندهي فضايي مطلوبتر در جامعه روستايي، مستلزم متنوع ساختن اشتغال و گسترش فعاليتهايي است که تحرک و پويايي آن را تضمين کند. تنوع فعاليتهاي غير کشاورزي ، ضمن تقويت اين بخش، تنوع مشاغل غير کشاورزي و تقويت درآمدها ، روند توسعه روستايي را تسهيل مي کند."
فهرست مطالب
چالش‌هاي عمده توسعه روستايي
جهاني‌شدن اقتصاد و نظام‌هاي توليد
ناپايداري نظام‌هاي توليد و بهره‌برداري كشاورزي
فقر و امنيت غذايي
كشاورزي و توسعه اقتصادي روستا
فرايند توليد در بخش كشاورزي
منابع