این نوشتار، درباره‌ی دو میلیارد دلار پول نقدی است که پس از جنگ جهانی دوم تحت عنوان «برنامه کمک ایران» از طرف آمریکا به ایران پرداخت شد تا شرایط اقتصادی و اجتماعی وخیم ایران را بهبود بخشد و در گرماگرم جنگ سرد به نمونه‌ای مانند کره‌ی جنوبی یا ژاپن تبدیل گرداند و از این طریق حقانیت سرمایه‌داری غربی بر سرمایه‌داری دولتی شوروی را نشان دهد.
اما مشکل در این بود که این پول نقد به جای بازسازی اقتصادی به جیب شخصیت‌های اول دربار و در مواردی به عنوان رشوه‌های کلان به جیب مقامات آمریکایی رفت.

در بُرشی از کتاب » راز یک بیلیون دلار « آمده :
… این صورت حساب چیز دیگری را هم فاش می کرد . و آن منبع سپرده های چندین میلیون دلاری بود که به حساب اجازه می داد چک ها را بپردازد .

مثلا نشان می داد که قسمتی از چکهای سنگین ۵ فوریه جبران شده . در ۲۷ فوریه مبلغ ۶ میلیون دلار از سازمان برنامه به حساب ریخته شده . اینها وجوه کمک های آمریکا بود .

در ۳۱ مارس وزارت دارایی ایران ۵ میلیون دلار به حساب ریخته بود . در ۱۲ آوریل سازمان ورزش سخاوتمندانه ۷ میلیون دلار پرداخته بود .

عملیات جاسوسی در این موقع چنان به آرامی پیش میرفت که خیبرخان تصمیم به ادامه آن گرفت . بقیه مدت آن یال هم مأموران خیبرخان جریان چک ها را تعقیب می کردند .

مدارکی را که آن ها جمع آوری کرده بودند نشان می داد که تا چه حد خانواده پهلوی به خوبی بهره می برد .
در ۲ ژوئیه ۱۹۶۲ اسم محمود رضا پهلوی برای یک میلیون دلار دیگر در لیست آمد . در ۱۵ اکتبر دوبره برابر یک میلیون دلار دیگر .

در همین تاریخ اسم اشرف در چک یک میلیون دلاری دیگری ظاهر شد .
شهبانو فرح که یک چک ۱۵ میلیون دلاری در فوریه بنامش کشیده شده بود . با چکی به مبلغ ۴ میلیون دلار در در ۵ اکتبر . نیز چک دیگری به مبلغ ۶ میلیون دلار در ۱۴ دسامبر مورد لطف قرار گرفت .