صداقت، اعتبار ماست
اين مقاله صرفا تبديل به Word و مرتب شده تا دانشجويان بتوانند به عنوان منابع از آن به راحتي استفاده كنند و PDF آن در سايت ها موجود مي باشد: كليك كنيد

چکیده

هدف: هدف پژوهش حاضر تعیین نقش میانجی­گر دشواری­های بین فردی در رابطه بین ابعاد اجتناب تجربی و آشفتگی روان­شناختی (افسردگی و اضطراب) بود. روش: روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی و جامعه آماری پژوهش شامل تمام ساکنان منطقه هفت شهر کرج در سال 1395 به­تعداد 124688 نفر بود. به روش نمونه­برداری تصادفی پارک­های الغدیر، آزادی و گل نرگس و در نهایت 300 نفر که شرایط ورود به پژوهش را دارا بودند، انتخاب شدند. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه اجتناب تجربی گامز، چمیلسکی، کتوو، راجرو و واتسون (2011)، مقیاس دشواری­های بین­فردی-47 پیلکونیس، کیم، پرویتی و بارخام (1996)، پرسشنامه افسردگی بک، اِستیر و براون (1996) و پرسشنامه اضطراب بک، اِپستین، براون و اِستین (1988) بود. پس از حذف 50 پرسشنامه مخدوش، داده­های 250 نفر با استفاده از روش الگویابی معادله­های ساختاری تحلیل شد. نتایج: ضرایب مسیر غیرمستقیم بین مؤلفه­های اجتناب رفتاری (151/0=β، 016/0=P)، حواس­پرتی/فرونشانی (151/0=β، 021/0=P)، پریشانی ناسازگار (270/0= β، 001/0=P) و تحمل پریشانی (161/0=β، 005/0=P) با آشفتگی روان­شناختی معنادار بود. نتیجه­گیری: دشواری­های بین­فردی از راهبردی ناشی می­شود که مشخصه آن اجتناب از برخی افکار، خاطره­ها و فعالیت­هاست و در دراز مدت نشانه­های افسردگی و اضطراب را به دنبال دارد. دشواری­های بین­فردی ممکن است پاسخ به درمان را در افراد افسرده و مضطرب تحت تأثیر قرار دهد، از این رو، تمرکز بر اجتناب تجربی ضروری به­نظر می­رسد.

کلیدواژه­ها: اجتناب تجربی، اضطراب، افسردگی، دشواری­های بین­فردی

مقدمه

آشفتگی روان­شناختی شامل نشانه­های افسردگی و اضطراب عامل خطر شناخته شده­ای برای بیماری­های طبی است و همواره با کیفیت زندگی و روابط بین­فردی مختل و افزایش خطر مرگ و میر همراه است (هاورکمپ، تورنسما، ورگوون و هانیگ، 2015؛ مالینووسکی، وسلکا و آتکینسون، 2017). افسردگي شايع­ترين اختلال روان­پزشكي است كه با توجه به شيوع بالا و هزينه­هاي بهداشتي توجه بسياري از متخصصان بهداشت رواني را به خود جلب كرده است (میراحمدی، احمدی و بهرامی، 1390). اضطراب از جمله شایع­ترین نشانه­های روان­پزشکی و حالت روان­شناختی که مشخصه آن انتظارهای نگران­کننده و ترس است (اِستونروک، هافمن، اِسمیت و بلومنتال، 2015) و پاسخ­دهی به نشانه­های اضطراب با سبک تفکر ناامیدانه و اجتنابی پیش­بین افسردگی است (اِستار، اِسترود و لی، 2016).

     اجتناب تجربی تلاش­های انعطاف­ناپذیر برای اجتناب از تجربه­های هیجانی یا روان­شناختی، سرکوب یا کنترل تجربه­های هیجانی یا روان­شناختی است (هرشنبرگ، موندادی، ورایت و تاس، 2017). تمایل همیشگی و مداوم به تجربه افکار و احساس­های ناراحت­کننده و اجتناب و ممانعت از تجربه­های مرتبط) با طیف گسترده­ای از مشکلات مرتبط است (برمن، ویاتون، مک گراس و آبراموویتز، 2010). پژوهش­ها نشان می­دهد اجتناب تجربی بیش­تر از این­که یک اختلال هیجانی باشد، در سبب­شناسی دوره­های اختلال­های هیجانی دخیل است (محمدخانی، عباسی، پورشهباز، محمدی و فاتحی، 2016). باردین و فرگوس (2016) در پژوهش خود نشان دادند افراد با اجتناب تجربی بالا تمایل دارند آشفتگی روان­شناختی بیش­تری از جمله افسردگی و اضطراب را تجربه کنند.

     پژوهش­گران نشان داده­اند دشواری­های بین­فردی، مشکلات عودکننده­ای که در رابطه با دیگران تجربه می­شوند، آشفتگی روان­شناختی ایجاد می­کنند (بشارت، 1388؛ مک­اِووی، برگس، ناتان، 2013). دشواری­های بین­فردی با طیف گسترده­ای از آسیب­های روان­شناختی در ارتباط هستند (کوییلتی، مایلند، مک­برید و بگبی، 2013). بل و هیگینز (2015) و هو، کیم، یو و چای (2014) در پژوهش­های خود عنوان کردند آسیب کودکی از طریق اجتناب تجربی و دشواری­های بین فردی پیش­بینی کننده افسردگی و اضطراب است. از سویی، گرهارت، باکر، هارگر و رونان (2014) دشواری­های بین­فردی را تأثیرپذیر از اجتناب تجربی آشفتگی ذهنی مطرح کردند.

روش پژوهش

روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی و جامعه آماری پژوهش شامل تمام ساکنان منطقه 7 شهر کرج (شامل مناطق گوهر دشت، شهرک اوج و حسن آباد و حیدرآباد) به تعداد 124688 نفر در تابستان سال 1395 بود که از میان آن­ها با در نظر گرفتن احتمال ریزش به روش­های نمونه­برداری تصادفی و داوطلبانه 300 نفر انتخاب شدند. بدین­صورت­که با مراجعه به سایت شهرداری استان البرز به روش نمونه­برداری

ابزارهای پژوهش

پرسش­نامه افسردگی بک- ویرایش دوم. پرسش­نامه افسردگی بک، اِستیر و براون (1996؛ نقل از علی­پور و محمدی، 1394) شامل ۲۱ ماده است که از پاسخ­دهندگان خواسته می­شود، شدت نشانه­ها را روی یک مقیاس از صفر تا سه درجه­بندی کنند. جو، وولی

یافته­ها

میانگین سنی شرکت­کننده­های پژوهش 63/32 و انحراف معیار آن 12/11 بود. دامنه سنی 143 نفر از شرکت­کننده­ها 18 تا 28 سال، 56 نفر 29 تا 39 سال، 35 نفر 40 تا 50 سال و 12 نفر 50 تا 63 سال بود و

ابعاد اجتناب تجربی شامل اجتناب رفتاری، پریشانی ناسازگار، تعویق، حواس­پرتی/ فرونشانی، سرکوبی/ انکار و تحمل پریشانی است. اجتناب رفتاری، اجتناب موقعیتی و آشکار از ناراحتی­های فیزیکی و پریشانی است (گامز و همکاران، 2011). اجتناب رفتاری و به نوعی کاهش درگیری فرد در فعالیت­ها هم علت