مـشـخـصـات فـایـل

مـوضـوع تـحـقـیـق : رويکرد ايران به جهاني شدن اقتصاد
فـرمـت فـایـل : Word ( قابل ویرایش )
تـعداد صـفـحـات : 22
قابل ارائه و مناسب بعنوان تحقیق کلاسی

بـخـشـی از مـتـن ایـن تـحـقـیـق :

رويكردهاي جهاني شدن: فرآيند پرشتاب جهاني شدن در دهه هاي اخير، زمينه هاي مناسب و انگيزه اي برومند براي بررسي و تحليل اين فرآيند پديد آورده و امروزه اقتصادي دانان، جامعه شناسان و عالمان سياسي پر شماري درباره جنبه هاي گوناگون جهاني شدن مي انديشند كه حاصل كار آنها نظريه هايي در رابطه با پيدايش، گسترش و تشديد فرآيند جهاني شدن و تاثيرها و پيامدهاي آن در زندگي اجتماعي در جهان معاصر است. (كل محمدي، 1383، ص31)
در يك دسته بندي ساده، سه رويكرد نسبت به جهاني شدن وجود دارد كه مختصات اين رويكردهاي، تعاريف مربوط را روشن مي سازد. نخست؛ رويكرد منفي يا پروژه اي است. اين دسته از متفكران، همچون اگناسيورامونه، هانس پيترمارتن، هارولد شومان، حسن حنفي، محمد عابدالجابري كه در زمره ماركسيست هاي نو، راديكال ها و ناسيوناليست ها هستند. از
جهاني سازي به جاي جهاني شدن سخن مي گويند. به نظر آنان يكسان سازي فرهنگي و ملي فرهنگ هاي بومي، طراحي نظام جديد بين المللي بر پايه منابع قدرت ها و كشورهاي توسعه يافته نقص حاكميت دولت ها، قدرت يافتن شركت هاي چند مليتي و سرنگوني شركت هاي ملي و كوچك از پيامدهاي گريزناپذير جهاني سازي است. اين گروه كه در ايران هم پيروان و مدعياني دارد، جهاني شدن را غربي سازي و آمريكاسازي ناميده، معتقدند، اگر امپرباليسم، آخرين مرحله سرمايه داري است، جهاني شدن نيز آخرين مرحله امپرياليسم است. آنان معتقدند در خلال سال هاي 1948 تا 1998 حجم دارايي هاي كشورهاي ثروتمند جهان، دو برابر شده و اين حاكي از عميق تر شدن شكاف طبقاتي است كه خود، تهديدي جدي براي رفاه و دموكراسي است. به نظر اينان جهاني شدن طرف بازنده و برنده دارد. كشورهاي ثروتمند كه حدود 86 درصد توليد ناخالص ملي كل جهان را در اختيار دارند و دارايي چند نفر از ثروتمندانشان، برابر با مجموع دارايي هاي 40 كشور فقير است. طرف برنده هستند و مردم عادي و حاشيه نشينان، طرف بازنده هستند؛ از دكتر شاپور روانشناسي به عنوان يكي از متفكران و مخالفان سرسخت جهاني شدن مي توان نام برد ...