مـشـخـصـات فـایـل

مـوضـوع تـحـقـیـق : سکوت امام علی و غصب خلافت
فـرمـت فـایـل : Word ( قابل ویرایش )
تـعداد صـفـحـات : 26
قابل ارائه و مناسب بعنوان تحقیق کلاسی

بـخـشـی از مـتـن ایـن تـحـقـیـق :

پیام آسمانى غدیر و مصلحت سنجى ها
چهره درخشان حضرت على(ع) در تاریخ اسلام چنان پرفروغ است كه كمتر كسى را مى توان یافت كه از نقش على(ع) در صدر اسلام و قرب او در نزد پیامبراسلام(ص) اطلاعى نداشته باشد. همه مورخین و محدثین اذعان دارند كه على(ع) در اوان نوجوانى در دامان پیامبر(ص) پرورش یافت و على(ع) عطیه اى بود از خاندان ابوطالب(ع) در عصر فقر و مكنت, براى پیامبر; تا این كه خداوند زمینه رشد و نمو على(ع) را در خانه پیامبر بدین طریق فراهم نمود و از سن ده سالگى به طور مستقیم تحت تربیت كامل ترین انسان عصر قرار گرفت.
پیامبر(ص) بعد از بعثت, از آغاز رسالت خود تا زمان ارتحالش در هرجا و در هر زمان كه شرایط اقتضا مى نمود, از فرصت بهره مى جست و مقام و منزلت على(ع) را به اصحاب یادآور مى شد و جانشینى او را به عام وخاص گوشزد مى نمود كه احادیث الدار, منزلت, ثقلین, علم و... نمونه هایى از موارد فوق است.(1) و آخرین اقدام پیامبر(ص) در این مورد در غدیر خم مى باشد كه بیش از سیصدنفر از بزرگان اهل سنت به طرق مختلف حدیث غدیر خم را از یكصد صحابه پیامبر نقل نموده اند.(2)
پیامبر(ص) در احادیث فوق ـ از جمله در واقعه غدیرخم ـ على(ع) را در ولایت خود شریك كرده بود, او پس از دعوت مسلمانان به گردهم آمدن, از آن ها پرسیده بود كه:
(الست اولى بكم من انفسكم); آیا من از شما برشما مسلطتر نیستم؟ وقتى كه پاسخ ((بلى) را شنید, سپس اعلام داشت كه: ((من كنت مولاه فهذا على مولاه); هركس كه من مولاى اویم, این على مولاى اوست ...