مـشـخـصـات فـایـل
مـوضـوع تـحـقـیـق : رفتارهای مطلوب و معروف از قرآن
فـرمـت فـایـل : Word ( قابل ویرایش )
تـعداد صـفـحـات : 79
قابل ارائه و مناسب بعنوان تحقیق کلاسی

بـخـشـی از مـتـن ایـن تـحـقـیـق :

نحن نزلنا الذکر و انا له لحافظون»
دعا و راز و نیاز
- و اذا سألک عبادی عنّی فانی قریب اجیب دعوه الدّاع اذا دعان فلیسجیبو الی و لیومنوا بی لعلّهم یرشدون.
و چون پرسند از تو بندگانم از من پس من نزدیکم. اجابت می کنم خواندن خواننده را چون بخواند مرا. (بقره - 186)
- اذ تستغیثون ربّکم فاستجاب لکم انّی ممدّکم بالف من الملائکه مردفین.
وقتی که استغاثه نمودید پروردگارتان را پس اجابت کرد مرشما را که من زیاد کننده ام شما را به هزار از فرشتگان از پی هم در آیندگان. (انفال - 9)
یا ایّها الذین امنوا استجیبوا لله و للرّسول اذا دعاکم لما یحییکم و اعلموا ان الله یحول بین المرء و قلبه و انّه الیه تحشرون.
ای آن کسانی که گرویدید اجابت کنید مرخدا و رسول را چون بخواند شما را برای آنچه زنده کند شما را و بدانید که خدا حایل می شود میان مرد و دل او بدرستی که بسوی او محشور می شوید. (انفال - 24)
قال قد اجیبت دعوتکما فاستقیما و لا تتّبعان سبیل الذین لا یعلمون.
گفت به تحقیق اجابت کرده شد دعای شما پس ثابت باشید و از پی مروید راه آنان را که نمی دانند. (یونس - 89)
فاستجاب له ربّه فصرف عنه کیدهن انه هو السمیع العلیم.
پس نپذیرفت دعای او را پروردگارش پس بگردانید از او مکر ایشان را به درستی که اوست شنوای دانا. (یوسف – 34)
فاستجبنا له و نجیناه من الغم و کذلک ننتجی المومنین.
پس اجابت کردیم او را و رهانیدیمش از اندوه و همچنین می رهانیم گروندگان را.
(انبیاء – 88)
و قال ربکم ادعونی استجب لکم ان الذین یستکبرون عن عبادتی سیدخلون جهنم داخرین.
و گفت پروردگارتان که بخوانید مرا تا اجابت کنم شما را به درستی که آنان که سرکشی کنند از عبادت من زود باشد که داخل جهنم شوند. (مومن – 60)
انما المومنون الذین اذا ذکر الله و جلت قلوبهم و اذا تلیت علیهم ایاته زادتهم ایماناً و علی ربهم یتوکلون.
جز این نیست گروندگان آنانند که چون یاد کرده شود خدا بترسد دلهای ایشان و چون خوانده شود برایشان آیتهای او بیفزاید ایشان را در ایمان و بر پروردگارشان توکل می کنند. (انفال – 2)
... و اذکروا اذ جعلکم خلفاء من بعد قوم نوح و زادکم فی الخلق بصطه فاذکروا الاء الله لعلکم تفلحون.
... و یاد کنید وقتی که گردانید شما را جانشینان از پس قوم نوح و افزود شما را در خلق زیادتی پس یاد کنید نعمت های خدا را باشد که شما رستگار شوید.
(اعراف – 69)
و اذکر ربک فی نفسک تضرعاً و خیفه و دون الجهر من القول بالغدو و الاصال و لاتکن من الغافلین.
و یاد کن پروردگارت را در نفست از روی زاری و خوفی و غیر بلندی از گفتار به بامداد و شبانگاه و مباش از بی خبران. (اعراف – 205)
هذا ذکرُ ان للمتقین لحسن ماب.
این یادی است و به درستی که پرهیزگاران را هر آینه خوبی بازگشت است.
(ص – 49)
آرامش و طمأنیه
- ثم انزل الله سکینه علی رسوله و علی المومنین و انزل جنود الم تروها و عذب الذین کفروا و ذلک جزاء الکافرین.
پس فرو فرستاد خدا آرامش خود را بر رسولش و بر گروندگان و فرو فرستاد لشکرهایی که نمی دیدیدشان و عذاب کرد آنان را که کافر شدند و آن است پاداش کافران. (توبه – 26)
هو الذی انزل السکینه فی قلوب المومنین لیزدادو ایمانا مع ایمانهم و لله جنود السموات و الارض و کان الله علیما حکیما.
اوست که فرو فرستاد آرامش را در دلهای مومنان تا بیفزاید ایمانی را با ایمانشان و خدا راست لشکرهای آسمانها و زمین و باشد خدا دانای درست کردار. (فتح – 4)
لقد رضی الله عن المومنین اذ یبایعونک تحت الشجره فعلم ما فی قلوبهم فانزل السکینه علیهم و اثابهم فتحا قریباً.
به تحقیق خشنود شد خدا از مومنان وقتی که بیعت کردند با تو در زیر آن درخت پس می داند آنچه در دلهای ایشان است پس فرو فرستاد آرامش خاطر برایشان و پاداششان فتحی نزدیک. (فتح – 18)
... فانزل الله سکینه علی رسوله و علی المومنین و الزمهم کلمه التقوی و کانوا احق بها و اهلها و کان الله بکل شی علیماً.
... پس فرو فرستاد خدا آرامش را بر رسولش و بر مومنان و لازم گردانیده برایشان کلمه تقوی را و بودند سزاوارتر به آن و اهل آن و باشد خدا به همه چیز دانا. (فتح – 26)
و ما جعله الله الا بشری لکم و لتطمئن قلوبکم به و ما النصر الا من عندالله العزیز الحکیم.
و نگردانید آن را خدا مگر بشارت برای شما و از برای آنکه مطمئن شود دلهاتان بآن و نیست نصرت مگر از نزد خدای غالب درست کردار. (آل عمران – 126)
قالوا نرید آن نا کل منها و تطمئن قلوبنا و نعلم آن قد صدقتنا و نکون علیها من الشاهدین.
گفتند می خواهیم که بخوریم از آن و بیارامد دلهای ما و بدانیم که به تحقیق راست گفتی به ما و باشیم بر آن از گواهان. (مائده – 113)
و ما جعله الله الا بشری و لتطمئن به قلوبکم و ما النصر الا من عند الله آن الله عزیز حکیم.
و نگردانید آن را خدا مگر مژده. و برای آن که بیارامد و آرامش گیرد به آن دلهای شما و نیست یاری مگر از نزد خدا به درستی که خدا غالب درست کردار است. (انفال – 10)
الذین امنوا و تطمئن قلوبهم بذکر الله الا بذکر الله تطمئن القلوب.
آنان که گرویدند و آرامش دارد دلهاشان به ذکر خدا آگاه باشید به ذکر خدا آرامش می یابد دلها. (رعد – 28)
و ضرب الله مثلا قریه کانت امنه مطمئنه یاتیها رزقها رغداً من کل مکان فکفرت بانعم الله فاذاقها الله لباس الجوع و الخوف بما کانوا یصنعون.
و زد خدا مثل قریه که بود امن آرمیده می آمد روزیش فراوان از همه جا پس کفر ورزیدند به نعمت های خدا پس بچشانیدش خدا پوشش گرسنگی و ترس به آنچه بودند که می کردند. (نحل – 112)
... فان اصابه خیر اطمان به و ان اصابته فتنه انقلب علی وجهه خسرالدنیا و الاخره ذلک هو الخسران المبین.
پس اگر رسید او را خیر آرامش یافت به آن و اگر رسید او را بلائی برگشت کند بر رویش زیان کرد در دنیا و آخرت آن است آن زیان آشکار. (حج – 11)

یا ایتها النفس المطمئنه.
ای نفس آرمیده و به آرامش رسیده. (فجر – 89)
صبر و استقامت
و استعینوا بالصبر و الصلوه و انها تکبیره الا علی الخاشعین.
و استعانت جوئید به شکیبایی (روزه) و نماز و به درستی که آن نماز دشوار است مگر بر صاحبان خشوع. (بقره – 45)
یا ایها الذین امنوا استعینوا بالصبر و الصلوه ان الله مع الصابرین.
ای آن کسانی که گرویدید یاری جویید به صبر و نماز بدرستی که خدا با شکیبایان است. (بقره – 153)
و لما برزوا لجالوت و جنوده قالوا ربنا افرغ علینا صبراً و ثبت اقدامنا و نصرنا علی القوم الکافرین.
و چون برابر شدند مر جالوت و لشکرهای او را گفتند ای پروردگار ما بریز بر ما شکیبایی را و ثابت دار قدمهای ما را و یاری کن ما را بر گروه کافران.
(بقره – 250)
آن تمسسکم حسنه تسؤهم و آن تصبکم سیئه یفرحوا بها و آن تصبروا و تتقوا لایضرکم کیدهم شیئا ان الله بما یعملون محیط.
اگر مس می کند شما را خوبی بد می آیدشان و اگر رسد شما را بدی شاد می شوند به آن و اگر صبر کنید و بپرهیزید ضرر نمی رساند شما را مکر ایشان چیزی به درستی که خدا به آنچه می کنند فرارسنده است. (آل عمران – 120)
... و ان تصبروا و تتقوا فان ذلک من عزم الامور.
و اگر صبر کنید و بپرهیزید پس بدرستی که آن از عزم امور است.
(آل عمران – 186)
و ما تنقم منا الا ان امنا بایات ربنا لما جاءتنا ربنا افرغ علینا صبراً و توفنا مسلمین.
و بد نمی داری از ما مگر آن که گرویدیم به آیت های پروردگارمان چون آمد ما را پروردگار ما بریز بر ما شکیبایی و بمیران ما را مسلمانان.
(اعراف – 126)
قال موسی لقومه استعینوا بالله و اصبروا ان الارض لله یورثها من یشاء من عباده و العاقبه للمتقین.
گفت موسی مرقومش را یاری جوئید به خدا و صبر کنید به درستی که زمین مر خدا راست به میراث می دهد آن را به هر که می خواهد از بندگانش و انجام کار از برای پرهیزگاران است. (اعراف – 128)
و اصبر علی ما یقولون و اهجرهم هجراً جمیلاً.
و صبر کن بر آنچه می گویند و جدایی گزین از آنها جدایی نیکو. (مزمل – 10)
و لربک فاصبر ...