عوامل مؤثر بر ارزيابي:

1-         عوامل برون سازماني: از جمله اين عوامل قوانين و مقرراتي است كه دولت و ساير مراجع ذي صلاح وضع مي كنند. و بر طبق اين قوانين مسئولان سازمان بايد براي ارزيابي كاركنان روش هايي را طراحي كنند كه در اين ميان نه تنها حق و حقوق مسي ضايع شود بلكه مزايايي چون افزايش حقوق يا ترفيع نيز به طور عادلانه ميان كاركنان شايسته توزيع گردد. اتحاديه ها نيز معتقدند كه تصميم گيري درباره ارتقاء ، افزايش پرداخت يا اعظاي هرگونه پاداش ديگري به كاركنان بايد بر اساس ارشديت (سنوات خدمت) باشد، نه ارزيابي عملكرد.

2-         عوامل درون سازماني: جو سازمان به عنوان يك عامل درون سازماني مي تواند در عملكرد كاركنان تأثير مثبت يا منفي داشته باشد.

شاخص هاي ارزيابي

مشاغل مختلف و متنوع هر يك ويژگي هاي خاص خود را دارند، به همين دليل نمي توان شاخصهايي را تعيين كرد كه عموميت داشته باشند از آنها براي ارزيابي عملكرد استفاده كرد ولي به طور كلي اين شاخص ها بايد خصوصيات زير را داشته باشند:

1-         بتوان به آنها اعتماد كرد.

2-         تفاوتهايي كه از نظر عملكرد ميان كاركنان وجود دارد، تشخيص داده، آنها را از يكديگر مجزا نمايد.

3-         متصدي شغل، قدرت تأثيرگذاري به آن را داشته باشد.

4-         براي كساني كه به وسيله ي آن ارزيابي مي شوند، قابل قبول باشند.

5-         سيستم ارزيابي عملكرد هنگامي مي تواند مؤثر باشد كه از شاخص هاي واقعي كه ارتباط مستقيم با شغل دارند، استفاده شود.

مراحل ارزيابي:

1-         هدف از ارزيابي عملكرد معين شود.

2-         با توجه به استانداردهاي وضع شده، به فرد تفهيم مي شود كه چه بايد بكند و چه انتظاري از او مي رود.

3-         عملكرد واقعي فرد در ضغل اندازه گيري مي شود.

4-         عملكرد واقعي فرد با استانداردهاي عملكرد مقايسه مي شود.

5-         نتايج حاصل از اين مقايسه با فرد در ميان گذارده مي شود و در صورت لزوم، اقدامات اصلاحي به عمل مي آيد.

فرمت فایل : Word ( قابل ویرایش )

تعداد صفحات : 5